باب خوشروئى

پ‏1- از حسن بن حسين، گويد: شنيدم امام صادق (ع) فرمود:

رسول خدا (ص) فرموده است: اى فرزندان عبد المطلب، هر چه شما داريد به همه مردم رسا نيست، آنان را با روى باز و سيماى شكفته برخورد كنيد.

در روايت ديگر فرموده:

اى فرزندان هاشم.پ 2- فرمود: سه چيز است كه هر كه يكى از آنها را براى خدا آرد، خدا

 

بهشت را بر او واجب كند، از خود كم گزارد و خرج راه خير كند، با همه مردم جهان خوشروئى كند، و نسبت به خود انصاف دهد و به حق قضاوت كند.پ 3- از امام باقر (ع) فرمود:

مردى نزد رسول خدا (ص) آمد و گفت: يا رسول اللَّه، به من سفارشى كن، در ضمن سفارش خود به او فرمود: با برادرت با روى باز برخورد كن.پ 4- يكى از اصحاب گفت: به امام صادق (ع) گفتم: اندازه خوش خلقى چيست؟ فرمود: نرمش كنى و سخن شيرين بگوئى و با برادرت با خوشروئى برخورد كنى.پ 5- از فضيل كه فرمود (يعنى از امام باقر يا امام صادق و گويا نام امام از قلم نسخه نويسان يا راويان افتاده- از مجلسى ره):

كارهاى خير و خوشروئى به بهشت مى‏برند و بخل و بدروئى و عبوس از خدا دور كنند و به دوزخ برند.پ 6- از امام كاظم (ع) كه فرمود:

 

رسول خدا (ص) فرمود: خوشروئى كينه را ببرد.