باب در اينكه ائمه (ع) همه علوم ملائكه و انبياء و رسل (ع) را مى‏دانند

پ‏1- سماعه گويد: از امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى براى خداى تبارك و تعالى دو علم است: يكى علمى كه فرشته‏ها و پيغمبران و رسولان را بر آن مطلع كرده و همه آن را مى‏دانيم، و دوم علمى كه ويژه خود ساخته و چون نسبت بدان براى وى رخ دهد ما را مطلع سازد و بر ائمه پيش از ما هم عرضه شود.پ 2- فرمود: خدا را دو علم است: يكى علمى كه خاص حضرت او است و احدى از خلق خود را بر آن مطلع نساخته، و دوم علمى كه آن را به فرشته‏ها و رسولان پرداخته، آنچه به فرشته‏ها و رسل پرداخته به ما رسيده است.

 

 

پ‏3- ضريس گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: به راستى خداى عز و جل را دو علم است: علمى كه بخشند و علمى كه اندوزند، اما آن علمى كه بخشيده شده، حقّ مطلب اين است كه چيزى نباشد كه فرشته‏ها و رسل دانسته باشند جز آنكه ما هم آن را مى‏دانيم و اما آنچه اندوخته كنند آن علمى است كه نزد خدا عز و جل در دفتر كل است و چون از آن در آيد در بر آيد.پ 4- فرمود: به راستى براى خدا عز و جل دو علم است: علمى كه جز حضرت او نداند، و علمى كه به فرشته‏ها و رسولان آموخته باشد، آنچه را به فرشته‏ها و رسل آموخته ما آن را مى‏دانيم.