باب نرمش و رفق‏

پ‏1- از امام باقر (ع) كه فرمود:

راستى براى هر چيزى قفلى است، و قفل ايمان نرمش است.پ 2- فرمود:

هر كه را نرمش بهره دادند، ايمانش بهره دادند.پ 3- از امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى نرمش را دوست دارد و از نرمشِ او با بنده‏ها است كه كينه‏ها

 

را از سينه‏هاى آنها در كشد و آنها را مخالف هوس و دلخواهشان كند (به وسيله عقل و پند و اندرز و تبليغ پيغمبران و حكماء و دانشمندان) و از رفق وى به آنان است كه آن را به امرى واگذارد كه خواهد آن را از ميان بردارد براى نرمش با آنها تا حلقه‏هاى ايمان به تن آنها ننشيند و يكباره بار آنها سنگين نشود و ناتوان گردند و چون اين را خواهد فرمانى را به فرمان ديگرى نسخ كند و آن فرمان اول منسوخ و ملغى گردد.

پ‏4- رسول خدا (ص) فرمود:

نرمش ميمنت دارد و سختگيرى شوم است.پ 5- از امام باقر (ع) فرمود:

به راستى خدا عز و جل نرمش كن است و نرمش را دوست دارد و به نرمش عوض و اثرى دهد كه به سختگيرى ندهد.پ 6- فرمود كه رسول خدا (ص) فرمود:

نرمش را بر چيزى ننهند جز آنكه آن را زيور بخشد و از چيزى بر نگيرند جز آنكه زشتش كند.پ 7- پيغمبر (ص) فرمود:

به راستى در نرمش فزونى و بركت است، هر كه از نرمش‏

 

محروم است از خير محروم است.پ 8- از امام صادق (ع) فرمود:

نرمش از خاندانى دريغ نشده جز آنكه خير آنها دريغ شده.پ 9- از امام صادق (ع) فرمود:

هر خاندانى كه بهره‏شان را از نرمش به آنها داده‏اند، خدا به روزى آنها وسعت داده، و نرمش در اندازه‏گيرى زندگانى از فراوانى مال بهتر است با نرمش در چيزى درماندگى نيست و با تبذير و ولخرجى چيزى به جا نماند، به راستى خدا عز و جل نرمش كن است و نرمش كن را دوست دارد.پ 10- از هشام بن احمر، از أبى الحسن (ع) گويد: (در حالى كه ميان من و مردى از قوم سخنى رفته بود) به من فرمود:

با آنها نرمش كن زيرا هر كدامشان به محض اينكه خشم گيرند به كفر گرايند و خيرى نباشد در كسى كه كفر او در خشم او است.پ 11- از امام كاظم (ع) فرمود:

نرمى و لطف، نيمى از زندگى است.پ 12- رسول خدا (ص) فرمود: به راستى خدا نرمش را دوست دارد و بدان كمك دهد، و چون بر اين پاكشهاى لاغر و نزار سوار

 

شويد آنها را به منزلگاه مقرر خود فرود آوريد (استراحت دهيد) اگر سرزمين خشك و بى‏گياه باشد زود خود را نجات دهيد و بگذريد و اگر فراوانى و خوشى باشد در آن منزلشان دهيد (مقصود اين است كه نرمش را با حيوانات هم خوب است كه مراعات كرد و منظور از اين كه لاغرند، بيان وضع نوعى مراكب بودند و منظور اين است كه با اين پاكشهاى نزار دو منزل يكى راه طى نكنيد بلكه به موقع آنها را استراحت بدهيد).پ 13- رسول خدا (ص) فرمود:

اگر رفق و نرمش به چشم ديده مى‏شد، آفريده‏اى از آن زيباتر و نيكوتر نبود.پ 14- يكى از دو امام (امام باقر يا امام صادق (ع) فرمود:

به راستى خدا نرمش كن است و نرمش را دوست دارد و از نرمش و لطف او است به شما كه كينه‏هاى شما را خرد خرد بيرون كشد و جدائى دلها را بر اندازد و به راستى كه مى‏خواهد بنده را از دستورى بگرداند و او را وانهد تا به ناسخش برگرداند از اينكه مبادا حق بر او گران آيد.پ 15- رسول خدا (ص) فرمود:

دو كس با هم مصاحبت نكنند جز آنكه مزد بيشتر و محبوب‏تر نزد خدا عز و جل آن كس باشد كه به يار خود نرمش و لطف بيشتر دارد.

 

پ‏16- از فضيل بن عثمان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

 

هر كه در كار خود نرمش كند، بدان چه از مردم خواهد برسد.