پ1- از امام صادق (ع)، فرمود:
خدا پيمان از مؤمن برگرفته كه گفتارش را باور ندارند و از دشمنِ خود انتقام نجويد، هيچ مؤمنى دلِ خود را شفا نبخشد جز به رسوائى او تمام شود زيرا هر مؤمنى لجام بر زبان دارد.پ 2- از رسول خدا (ص) كه فرمود:
خدا از مؤمن پيمان گرفته براى صبر بر چهار بلا كه آسانتر
همه: مؤمنى است هم عقيده او و به او حسد مىورزد يا منافقى كه دنبال او را دارد (و براى عيبجوئى و آزارش فرصتجوئى مىكند) يا شيطانى كه او را گمراه مىسازد يا كافرى كه رأيش جنگيدن با او است، پس از اين چه از مؤمن مىماند؟ (چگونه مؤمن به ايمانش مىماند خ ل).پ 3- از امام صادق (ع)، فرمود:
مؤمن نمىتواند از يكى از سه تا بدر رود، و بسا كه هر سه گريبانگيرش شوند يا گرفتار دشمنى همسايه خانهاى است كه درش به روى او بسته مىشود و او را آزار مىدهد، يا همسايه بيرون از خانه كه او را آزار مىدهد يا گرفتار كسى است در ميان هر راه كه به دنبال نيازمندىهاى خود مىرود و او وى را آزار مىدهد و اگر مؤمن در قلّه كوهى باشد، خدا عزّوجل شيطانى گسيل دارد تا او را بيازارد و خدا از ايمانِ وى براى او آرامشى فراهم سازد كه با آن به ديگرى نپردازد و نهراسد.پ 4- از داود بن سرحان، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
چهار چيز است كه مؤمن از همه آنها يا يكى از آنها بركنار نيست: مؤمنى كه بدو حسد برد و اين از همه سختتر است، و منافقى كه دنبال او را دارد، يا دشمنى كه با او مىجنگد، يا شيطانى كه او را به گمراهى مىكشاند.پ 5- امام صادق (ع) فرمود:
راستى كه خدا عز و جل دوست خود را در دنيا نشانه و هدفِ دشمنِ خود مىسازد.
پ6- از محمد بن عجلان، گويد: من نزد امام صادق (ع) بودم، مردى از حاجتمندى به آن حضرت شكايت كرد، فرمود به او كه: صبر كن، زيرا خدا به زودى به تو گشايش مىدهد، و سپس خاموش شد، و پس از آن رو بدان مرد كرد و فرمود: بگو بدانم، زندان كوفه چگونه است؟ در پاسخ گفت: اصلحك اللَّه، تنگ است و بد بو، و زندانيانش به بدترين حالى دچارند، فرمود: همانا تو هم در اين زندانِ دنيا گرفتارى و مىخواهى در راحت و وسعت باشى، آيا نمىدانى كه دنيا زندان مؤمن است.پ 7- شعيب گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مىفرمود:
دنيا زندان مؤمن است و كدام زندانى است كه خوبى و خوشى دارد؟پ 8- امام صادق (ع) فرمود:
مؤمن ناسپاسى مىشود.
در روايت ديگر است كه براى اين است كه كارِ خوبِ او به درگاه خدا بالا مىرود و ميان مردم منتشر نمىگردد و كافر قدردانى مىشود.پ 9- از امام صادق (ع)، فرمود:
مؤمنى نباشد جز آنكه خدا به او چهار چيز گمارده است:
شيطانى كه گمراهش كند و خواهد از راه بدرش برد، و كافرى كه او را بربايد، و مؤمنى كه به او حسد برد و اين از همه سختتر است، و منافقى كه پى لغزشهاى او مىگردد.پ 10- از جابر، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مىفرمود:
چون مؤمنى بميرد، به اندازه افراد قبيله (ربيعه) و (مُضَر) شيطان بر همسايههاى او متوجّه شوند، همه اينها در كار گمراه كردن او بودند.پ 11- از امام صادق (ع)، فرمود:
نبوده و نباشد و نخواهد بود مؤمنى جز اينكه همسايهاى دارد كه آزارش دهد و اگر مؤمنى در جزيرهاى از جزائر دريا باشد، خدا بفرستد كسى را كه او را آزار دهد.پ 12- امام صادق (ع)، فرمود:
در گذشته نبوده و نه در آينده و نه در وضعى كه شما داريد، مؤمنى جز اينكه همسايه دارد كه او را مىآزارد.پ 13- امام صادق (ع)، فرمود:
نبوده و تا قيامت نباشد مؤمنى جز اينكه همسايهاى دارد كه او را مىآزارد.
