باب در كسى كه قصد حسنه كند يا سيّئه‏

پ‏1- از زراره، از امام باقر و يا امام صادق (ع) كه فرمود:

راستى خدا تبارك و تعالى براى آدم در باره فرزندانش قرار داده كه هر كه قصد حسنه كند و آن را نكند، براى او يك حسنه نوشته شود، و هر كه قصد حسنه‏اى كند و آن را انجام دهد، براى او ده حسنه نوشته شود، و هر كه قصد سيّئه كند و نكند، بر او نوشته نشود، و هر كه قصد آن كند و انجام دهد، بر او يك گناه نوشته شود.پ 2- از امام صادق (ع)، فرمود:

راستى مؤمن قصد حسنه كند و بدان عمل نكند، براى او يك حسنه نوشته شود و اگر او را عمل كند، برايش ده حسنه نوشته شود و راستى مؤمن قصد بد كردارى كند و آن را نكند و بر او نوشته نشود.پ 3- از عبد اللَّه بن موسى بن جعفر (ع) از پدرش امام كاظم (ع) گويد: از آن حضرت پرسيدم كه دو فرشته موكّل بر انسان مى‏دانند كه او قصد گناه كرده و يا قصد ثواب دارد؟ در پاسخ فرمود: بوى مبال و بوى عطر يكى است؟ گفتم: نه، فرمود: راستى چون بنده قصد كار خوب كند، نفس او خوش بو برآيد و فرشته‏

 

دست راست به فرشته دست چپ گويد: برخيز، زيرا او قصد كار خوب دارد و چون آن كار خوب را انجام دهد، زبانش قلم او باشد و آب دهانش مداد او و آن را براى او ثبت كند و چون قصد گناه كند نفسش بد بو و درآيد و فرشته دست چپ به فرشته دست راست گويد:

 

توقف كن، او قصد بدكارى دارد و چون آن كار را بكند، زبانش قلم او باشد و آب دهانش مداد او و آن را بر او ثبت كند.پ 4- از فضل بن عثمان مرادى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده است: چهار خصلت است كه: در هر كه باشند، موجب نجاتند و پس از آنها هلاك نباشد جز آنكه سزاى هلاكت را بايد بنده‏اى قصد كار خير كند و آن را انجام دهد، اگر آن را هم نكند، خدا برايش بر اثر حسنِ نيّت حسنه‏اى نويسد و اگر آن را به جا آرد، خدا برايش ده حسنه نويسد، و قصد كار بد كند اگر آن را نكند چيزى بر او نوشته نشود و اگر بد را كند هفت ساعت مهلتش دهند و فرشته كاتب حسنات به فرشته سيّئات كه بر دست چپ است گويد: شتاب مكن، بسا باشد كه دنبال آن، كار خيرى كند كه آن را محو سازد زيرا خدا عز و جل (115 سوره هود): «به راستى حسنات سيئات را ببرند» يا آنكه استغفار كند و آمرزش خواهد و اگر او در دنبال آن گناه بگويد: «از آن خدا آمرزش خواهم كه نيست معبود شايسته‏اى جز او داناى نهان است و عيان، عزيز و حكيم، آمرزنده است و مهربان صاحب جلال است و اكرام و به سوى او باز گردم» بر او چيزى نوشته و اگر هفت ساعت بگذرد و حسنه‏اى دنبالش نياورد و استغفار هم نكند، كاتب حسنات به كاتب سيّئات گويد: بنويس گناه را بر اين بدبخت محروم.