پ1- از مفضل، از امام صادق (ع)، فرمود:
راستى افسوس و پشيمانى و واويل همه براى كسى است كه بدان چه ببيند سود نبرد و نداند بر چه روش و مذهبى عمر مىگذراند، سود مىبرد يا زيان؟ من به آن حضرت گفتم: قربانت! ناجى از اينان به چه نشانه شناخته مىشود؟ فرمود: هر كس كردارش با گفتارش موافق است گواهى نجات برايش ثبت شده، و هر كه كردارش با گفتارش موافق نيست، همانا ايمان او عاريت است (و در معرض زوال است).
