پ1- از ابان بن تغلب كه امام صادق (ع) فرمود: ميگوئى:
«بار خدايا! من از تو خواهم و بندهها خواهش نكنند كسى را كه مانند تو باشد، از تو خواهم به حق محمّد پيغمبرت و رسولت و ابراهيم خليلت و برگزيدهات و موسى همسخنت و همرازات و عيسى كلمهات و روحت و از تو خواهم به حق صحف ابراهيم و توراة موسى و زبور داود و انجيل عيسى و قرآن محمّد (ص) و به هر روحى كه فرستادى و حكمى كه اجراء كردى و توانگرى كه مالش عطا كردى و گمراهى كه بدو راه نمودى و گدائى كه بدو بخشيدى و بدان نامت كه آن را بر شب نهادى و تاريك شد و بدان نامت كه بر روز نهادى و روشنى گرفت و بدان نامت كه بر زمينش نهادى بر جا ماند و بر آسمانها ستونش كردى و استوار شدند و بر كوههايش نهادى و لنگر گرفتند و بدان نامت كه روزيها را بدان پراكندى و از تو خواهم بدان نامت كه مردهها را به آن زنده كنى و از تو خواهم به بست و بندهاى عزت عرشت و منتهاى رحمت قرآنت از تو خواهم كه رحمت فرستى بر محمّد و آل محمّد و به من روزى كن حفظ كردن قرآن و اصناف دانش، و آنها را در دل و گوش و چشمم پا بر جا دارى و با گوشت و خون و استخوانها و مغزم بياميزى و شب و روز را از رحمت و قدرت خود بدان به كار بندى، زيرا نه جنبشى و نه توانى نباشد جز به وسيله تو اى زندهاى پاينده». گويد: در
پحديث ديگر اضافهاى دارد:
و از تو خواهم بدان نامت كه بندههايت بدان تو را خوانند هم آنان كه دعاى آنها را اجابت كنى و پيغمبران تو هم و آنان را بيامرزى و رحمت كنى و از تو خواهم بدان نامت كه در كتابها فرو فرستادى و بدان نامت كه عرشت بدان استوار است، و به نام تو واحد و أحد و فرد و وتر و متعالى كه همه اركان زمين را پر كنند، پاك و پاكيزه و مبارك و مقدّس و زنده و پاينده، روشنى آسمانها و زمين بخشنده و مهربان بزرگوار و برتر، و به كتابت كه به حق و راستى فرود آمده است و سخنان درست تو و نور تامّت و به عظمت و اركانت». گويد: در حديث ديگر است كه:
رسول خدا (ص) فرموده: هر كس خواهد خداوند قرآن و علم را در دل او جا دهد، به اين دعا را با عسل سفيد در ظرف پاكى نويسد و آن را با آب بارانى كه به زمين نرسيده است بشويد و تا سه روز ناشتا بياشامد كه موجب حفظ گردد، ان شاء اللَّه.پ 2- سند را به أمير المؤمنين (ع) رسانيده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است:
من به تو دعائى ياد بدهم كه قرآن را فراموش نكنى: «بار خدايا با ترك هر نافرمانيت به من رحم كن تا مرا زندهدارى و به من رحم كن از رنج كشيدن براى آنچه به كارم نيايد و به من روزى كن خوش نمائى در آنچه تو را از من خشنود سازد و به دلم بچسبان حفظ كردن قرآنت را چنانچه آن را به من آموختى و به من روزى
كن آن را همان طورى كه خوشايند تو است بخوانم، بار خدايا! با قرآنت ديده مرا روشن كن و بدان سينه مرا بگشا و دلم را شاد كن و زبانم را باز كن و تنم را بدان به كار بند و مرا بدان نيرو بخش بر اين موضوع و بدان يارى كن، زيرا ياورى در آن جز تو نيست، نيست شايسته پرستشى جز تو».
