باب دو زبان

پ‏1- از امام صادق (ع)، فرمود:

هر كه با دو مسلمان به دو رو، و دو زبان برخورد كند، روز قيامت بيايد و دو زبان از آتش دارد.پ 2- از امام باقر (ع)، فرمود:

چه بد بنده‏اى است بنده‏اى كه داراى دو رو و دو زبان است، در حضور برادرش او را تمجيد كند و در پشت سر او بد گويد و از گوشت او بخورد، اگر به او بخشش كند، حسدش برد و اگر گرفتار شود او را واگذار و دنبال كار خود رود.پ 3- از عبد الرحمن بن حمّاد در حديثى كه آن را به معصوم رسانيده، گويد: خدا تبارك و تعالى به عيسى بن مريم (ع) فرمود:

 

 

اى عيسى! بايد زبانت در نهان و عيان يكى باشد و هم دلت چنين باشد، راستى من تو را در باره خودت حذر مى‏دهم و مانند من خبيرى بس است، دو زبان در يك دهان نشايد، و دو شمشير در يك غلاف نگنجد و دو دل در يك سينه نباشد و در نهاد انسان هم دو عقيده مخالف برجا نباشد.