باب ديدار برادران

پ‏1- از امام صادق (ع) فرمود:

هر كه برادر دينى خود را ديدن كند، تنها براى خدا نه ديگرى، به خواهش نويد خداوند و دريافتن آنچه نزد خدا است، خداوند به او هفتاد هزار فرشته بر گمارد كه جار كشند: هلا پاكى تو و خوش باد برايت بهشت.پ 2- از خيثمه، گويد: رفتم نزد امام باقر (ع) با او وداع كنم، فرمود: اى خيثمه، به هر كدام از دوستان ما كه ديدى سلام برسان و به آنها سفارش كن به تقوى خداى بزرگ و به اين كه توانگرشان بر مستمندشان توجه كند همچنان توانايشان بر ناتوانشان و به اينكه زنده‏شان بر سر مرده‏شان بروند و در خانه‏هاى خود با يك ديگر برخورد كنند، زيرا برخورد آنها با يك ديگر مايه زنده شدن كار ما است، خدا رحمت كند بنده‏اى را كه كار ما را زنده دارد، اى خيثمه، به دوستان ما برسان اين پيغام ما را كه ما از طرف خدا هيچ كارى و چاره‏اى‏

 

براى شما نتوانيم جز به كردار خوب شماها و به راستى كه آنها به دوستى و ولايت ما نرسد جز به ورع و پارسائى و به درستى افسوس‏خورتر مردم در روز رستاخيز كسى است كه عدالت و داد را براى ديگران شرح دهد و خودش به خلاف آن كار ديگرى كند.پ 3- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود كه:

جبرئيل براى ما باز گفت كه خدا عز و جل فرشته‏اى را به زمين فرو فرستاد و آن فرشته آمد و آغاز رفتن نمود تا گذرش بر درى افتاد كه مردى بر آن ايستاده و از صاحب خانه اجازه ورود مى‏خواست، آن فرشته به وى گفت: چه نيازى به صاحب اين خانه دارى؟ در پاسخ گفت: برادر دينى من است و در راه خدا تبارك و تعالى از او ديدن كنم، آن فرشته به وى گفت: تو تنها براى همين آمدى؟ در پاسخ گفت: جز براى اين كار نيامدم، به او گفت: من پيك خدايم به سوى تو و او به تو سلام مى‏رساند و مى‏فرمايد:

بهشت براى تو واجب است، آن فرشته گفت: خدا عز و جل مى‏فرمايد:

هر مسلمانى از مسلمانى ديدن كند، او را ديدن نكرده پس مرا ديدن كرده و ثواب او بر من بهشت است.پ 4- از امام صادق (ع) كه فرمود:

هر كه در رضاى خدا برادرش را ديدن كند، خدا عز و جل فرمايد: پس مرا ديدن كردى و ثواب بر من است و من براى تو ثوابى كمتر از بهشت نپسندم.

 

پ‏5- از يعقوب بن شعيب، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود:

هر كه برادر خود را كه در يك سوى شهر است ديدن كند براى رضاجوئى خدا پس او زائر خدا است و بر خدا سزا است كه زائر خود را ارجمند دارد.پ 6- از امام باقر (ع) كه فرمود:

رسول خدا (ص) فرموده است: هر كه از برادر خود در خانه او ديدن كند، خدا عز و جل فرمايد: تو مهمان و زائر من هستى، بر من است پذيرائى از تو و من بهشت را بر تو واجب كردم براى آنكه او را دوستدارى.پ 7- از أبى غرّه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

هر كه برادر خود را در راه رضاى خدا ديدن كند در بيمارى يا تندرستى او و براى فريب يا دريافت عوضى نباشد، خدا به وى هفتاد هزار فرشته بگمارد كه در دنبالش جار كشند كه خوش باش و خوش باشد براى تو بهشت كه شما زوار خدائيد و شما واردين بر حضرت رحمانيد تا بيايد به خانه خود، يسير به آن حضرت گفت:

قربانت، و اگر چه جاى او دور باشد؟ فرمود: آرى اى يسير، و اگر چه يك سال راه باشد زيرا خدا جواد است و فرشته‏هاى بسيار از او دنبال روى كنند تا به خانه‏اش برگردد.پ 8- امام صادق (ع) فرمود:

هر كه از برادر خود فى اللَّه و للَّه ديدن كند، روز قيامت به محشر آيد و در جامه‏هاى سپيد فاخر كه قباطى است و از نور

 

يافته است، گام بر مى‏دارد و بر چيزى نگذرد جز اين كه بر او بتابد و بدرخشد تا برابر خدا عز و جل ايستد و خدا عز و جل به او فرمايد:

خوشامدى، و چون خدا خوشامد گويد عطاى او را شايان سازد.پ 9- از امام باقر (ع) كه فرمود:

به راستى كه چون بنده مسلمانى از خانه‏اش بيرون آيد و از برادرش براى خدا نه براى چيز ديگرى ديدن كند و رضاى خدا جويد، شوق آنچه را داشته باشد كه نزد خدا است، خدا عز و جل به او هفتاد هزار فرشته بگمارد كه از دنبالش او را جار كشند تا برگردد به خانه‏اش كه خوش باشى و خوش باشد برايت بهشت.پ 10- از امام صادق (ع) فرمود:

مسلمان برادر مسلمانش را در راه رضاى خدا و براى خدا ديدن نكند جز آنكه خدا عز و جل او را فرياد زند: أيا زائر خوش باشى و خوش باش بهشت برايت.پ 11- از امام باقر (ع) فرمود:

براى خدا عز و جل بهشتى است كه در آن در نيايد جز سه كس: مردى كه در باره خود به حق قضاوت كند.

مردى كه برادر مؤمن خود را براى خدا ديدن كند.

مردى كه در راه رضاى خدا برادر مؤمن خود را انتخاب كند (براى خدا او را در نيازمنديها بر خود مقدم دارد خ ل).

 

پ‏12- امام صادق (ع) فرمود كه:

مؤمن بيرون مى‏رود به سوى برادرش تا او را ديدن كند و خدا عز و جل به او فرشته‏اى بر گمارد و آن فرشته يك پر را بر زمين گسترد و پرى بر آسمان فراز دارد تا او را سايه كند و چون به خانه‏اش درآيد خداى جبّار تبارك و تعالى ندا كند: اى بنده‏اى كه حق مرا بزرگ شمردى و پيروى از روش پيغمبرم كردى بر من سزاست كه تو را بزرگوار شمارم، بخواه از من تا به تو بدهم، مرا بخوان تا تو را اجابت كنم، دم بند تا من به تو آغاز بخشش كنم و چون برگردد، فرشته‏اى كه او را سايه مى‏كرد با پرش به دنبالش آيد تا به خانه خود در آيد سپس خدا تبارك و تعالى او را فرياد كند:

أيا بنده‏اى كه حقم را عظيم شمردى، بر من سزا است كه تو را گرامى دارم، من بهشتم را بر تو واجب كردم و تو را شفيع بنده‏هاى خود ساختم.پ 13- از امام صادق (ع) فرمود:

هر آينه ديدار از مؤمن در راه رضاى خدا بهتر است از آزاد كردن ده بنده مؤمن و هر كه يك بنده مؤمن آزاد كند هر عضو از او يك عضو آزادكننده را از دوزخ نگهدارى كند تا آنجا كه فرج نگهدارى از فرج كند.پ 14- از امام صادق (ع) فرمود:

هر سه مؤمن كه گرد آيند نزد برادر مؤمنى از خودشان كه از گرامى دارم، من بهشتم را بر تو واجب كردم و تو را شفيع بنده‏هاى خود ساختم.

 

پ‏15- از أبى ايوب، گويد: شنيدم أبو حمزه مى‏گويد: از امام كاظم (ع) شنيدم مى‏فرمود:

هر كه برادر مؤمن خود را جويد و انجام آنچه خدا عز و جل وعده داده است، خداوند عز و جل بدو هفتاد هزار فرشته گمارد از هنگامى كه از خانه‏اش بدر آيد تا بدان بازگردد و اين فرشته‏ها بدو فرياد زنند: هلا خوش باش و خوش باشد بهشت برايت، در بهشت چه نشيمن خوبى دارى.پ 16- از امام صادق (ع) كه أمير المؤمنين (ع) فرمود:

 

برخورد برادران بهره بزرگى است اگر چه اندك باشند.