پ1- از عبد الواحد بن مختار انصارى، گويد: امام باقر (ع) فرمود:
اى عبد الواحد، زيان ندارد مردى را كه بدين مذهب باشد (مذهب تشيّع) آنچه در باره او مردم گويند، و گر چه گويند:
ديوانه است، و به او زيانى نرساند گرچه بر سر كوهى بگذراند و خدا را عبادت كند تا مرگش برسد.پ 2- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
خدا تبارك و تعالى فرمايد: اگر نباشد در روى زمين جز يك مؤمن، من به وجود او از همه خلقِ خود بىنيازم و از ايمانش براى او انسانى (آرامش خ) بسازم كه نياز به احدى نداشته باشد.پ 3- از امام باقر (ع) فرمود:
هر كه از طرف خدا اين امر را شناخت (يعنى پيروى از امامان معصوم را) باكى ندارد كه بر سر كوهى باشد و از گياه زمين بخورد
تا مرگش در رسد.پ 4- از كليب بن معاويه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
سزاوار نيست براى مؤمن كه از هراس به سوى برادرش يا كمتر از او پناه برد، مؤمن به كيشِ خود عزيز است.پ 5- از فضيل بن يسار، گويد: خدمت امام صادق (ع) رسيدم در يك حال بيمارى آن حضرت كه از بس او را لاغر كرده بود، جز سر او چيزى به جا نگذاشته بود، پس به من فرمود:
اى فضيل! من بسيار شود كه بگويم: بر مردى كه اين امر امامت را شناخته هيچ زيانى نيست كه بر سر كوهى بماند تا بميرد، اى فضيل بن يسار! به راستى مردم به راست و چپ راه زدند و ما و شيعيان ما به راه راست رهبرى شديم، اى فضيل بن يسار! راستى مؤمن اگر صبح كند و از مشرق تا مغرب از آن او باشد، همان برايش خوب است و اگر صبح كند و او را تيكه تيكه كنند، همان برايش خوب است، اى فضيل بن يسار! خدا با مؤمن نكند جز آنچه خير او است، اى فضيل بن يسار! اگر دنيا نزد خداى عز و جل برابر بال مگسى ارزش داشت به دشمنِ خود از آن شربت آبى نمىداد، راستش اين است كه هر كه همّت او متوجّه يك چيز است (كه دين حق باشد) خدا كفايت كار او را مىكند و هر كس همّت او متوجّه هر چيز است، خدا باك ندارد كه در چه درّهاى نابود شود.
پ6- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
خدا عز و جل فرمايد: من هر چه كنم، ترديدى ندارم چون ترديد در مرگ بنده مؤمنم، راستى كه من ملاقاتش را دوست دارم و او مرگ را بد دارد و مرگ را از او بگردانم و راستى كه او مرا خواند و منش اجابت كنم و راستى كه از من خواهش كند و به او بدهم و اگر نباشد در دنيا جز يك بنده مؤمن، من به او از همه خلقم بىنياز باشم و براى او از ايمانش وسيله أُنس و آرامشى بسازم كه از آن به هيچ كس نهراسد.
