باب پيشدستى كردن به دعا

پ‏1- از امام صادق (ع)، فرمود:

هر كه به دعا پيشدستى كند، بلا كه به او نازل شد دعايش مستجاب گردد و فرشته‏ها گويند: ما اين آواز را مى‏شناسيم و از آسمان ممنوع نگردد، و هر كه به دعا پيشدستى نكند، وقتى بلا به او نازل شود و دعا كند دعايش مستجاب نگردد و فرشته‏ها گويند:

راستى ما اين آواز را نشناسيم.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:

 

هر كه از بلائى ترسد كه به او رسد و بوسيله دعا از گرفتارى بر آن پيشدستى كند، خدا عز و جل هرگز آن بلا را بدو ننمايد.پ 3- امام صادق (ع) فرمود:

راستى دعا در حال آسايش و عافيت، نيازمنديهاى حال بلا را بر مى‏آورند (يعنى مانع نزول بلا مى‏شود).پ 4- امام صادق (ع) فرمود:

هر كه را خوش آيد كه در حال سختى دعايش به اجابت رسد، بايد در حال راحتى بسيار دعا كند.پ 5- از امام صادق (ع) كه جدّم مى‏فرمود:

به دعا پيشدستى كنيد (يعنى تا گرفتار نشديد دعا كنيد) زيرا هر گاه بنده‏اى بسيار دعا كند و بلائى به او رسد و دعا كند، گفته شود: آواز معروفى است، و هر گاه پر دعا نكند و بلائى به او رسد و براى رفع آن دعا كند، گفته شود: تا امروز كجا بودى؟پ 6- از امام كاظم (ع) كه على بن الحسين (ع) بسيار مى‏فرمود:

 

دعا كردن پس از نازل شدن بلاء، سودى ندارد.