پ1- «در علل» (2/ 261) بسندش تا اينكه پرسش شد على بن ابى طالب عليه السّلام از جو كه خدا از چهاش آفريده؟ فرمود: راستش خدا تبارك و تعالى آدم را فرمود بكار هر چه براى خود خواهى و جبرئيل يك مشت گندم برايش آورد، و آدم مشتى از آن برگرفت و حوا هم مشتى، و آدم به حواء فرمود تو مكار و نپذيرفت و هر چه را آدم كشت گندم بر آورد و هر چه را حواء كشت جو بر آورد.پ 2- در «مكارم» (177) بنقل از كتاب نبوت كه امام ششم عليه السّلام فرمود:
پيوسته خوراك پيغمبر نان جو بود تا خدا جانش را گرفت،پ و از امام صادق عليه السّلام است كه خوراك رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله نان جو بود و شيرينيش خرما و نان خورشش روغن زيتون،پ و فرمود: اگر خدا در چيزى درمان بيشترى ميدانست از جو آن را خوراك پيغمبرانش عليهم السّلام نميساخت.پ «فائده ايست»: ميان اطباء معروفست كه گندم گرم است و رطوبت و خشكى معتدلى دارد، و گندم جوشيده دير هضم است و گرم و كرم كدو پديد آرد و گندم درشت سرخ غذائيت بيشترى دارد، و جو سرد است و خشك در درجه يكم و بقولى دوم و يكم غذادهتر از گندم و براى سينه و سرفه خوبست، نانش از قاووتش غذادهتر است و نفخ آور است و نفخ قاووتش بيشتر است.
