در اظهار حق و ترك باطل‏

پ‏1- از امير المؤمنين عليه السّلام سؤال شد كدام يك از مردمان زرنگ‏تر مى‏باشند فرمود: كسى كه راه سعادت را از شقاوت تميز دهد، و بطرف رستگارى قدم بگذارد.پ 2- زرارة گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: از حقيقت ايمان آن است كه حق را اظهار كنى اگر چه بزيانت باشد، و از باطل دست بازدارى اگر چه به سودت باشد، و از گفتن تجاوز نكنى و زبانت از علمت تجاوز نكند.پ 3- ابو ذر رحمة اللَّه عليه گويد: رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله مرا به اظهار حق وصيت كردند اگر چه حق تلخ و ناگوار باشد.پ در حديث ديگرى از ابو ذر روايت شده كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و اله فرمودند حق را بگوئيد اگر چه تلخ باشد.پ 4- ابن ابى سمال گويد: مردى از اهل جبل از امام صادق عليه السّلام مسأله‏اى پرسيد امام بر خلاف خواسته او فتوى دادند، در اين هنگام آن مرد ناراحت شد بطورى كه آثار ناراحتى در صورت او معلوم بود، امام فرمود: اى مرد بر حق صبر كنيد، و هر كس در مقابل حق صبر كند خداوند به او عوض خير مى‏دهد.پ 5- على عليه السّلام فرمود: آنها كه براى اصلاح كارهاى دنيائى خود از دينشان مايه مى‏گذارند، و دين را رها مى‏كنند خداوند آنها را به مشكلاتى خواهد انداخت كه زيان بيشترى خواهند ديد.پ 6- على عليه السّلام فرمود: هر كس در برابر حق قيافه بگيرد هلاك مى‏گردد.پ 7- فرمود: حق سنگين است ولى زود هضم مى‏باشد، اما باطل سبك ولى بيمارى مى‏آورد.پ 8- فرمود: بهترين مردم نزد خداوند كسى است كه عمل به حق در نزد او

 

 

محبوب‏تر از باطل باشد اگر چه بر ضرر او باشد و او را محزون سازد، و از نفع بازش دارد.پ 9- فرمود: اى مردم در طريقه هدايت به علت اينكه طرفداران حق كم مى‏باشند ترسى به خود راه ندهيد، مردم در كنار سفره‏اى قرار گرفته‏اند كه سيرى آن كوتاه و گرسنگى آن طولانى مى‏باشد، تا آن جا كه فرمود: اى مردم هر كس راه درست را بگيرد به آب مى‏رسد و هر كس بيراهه رود در بيابان‏ها سرگردان مى‏گردد.