الباب الخمسون كرامة الله تبارك و تعالى لزوار الحسين بن على عليه السلام
متن :
حدثنى محمد بن الحسين بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى ، عن محمد بن اسماعيل بن يزيغ ، عن اسماعيل بن زيد، عن عبد الله الطحان ، عن ابى عبد الله عليه السلام
(قال سمعته و هو يقول : ما من احد يوم القيامة الا و هو يتمنى انه من زوار الحسين ، لما يرى مما يصنع بزوار الحسين عليه السلام من كرامتهم على الله تعالى ).
باب پنجاهم كرامت خداوند تبارك و تعالى در حق زوار حضرت حسين بن على صلوات الله عليهما
ترجمه :
(حديث اول )
محمد بن الحسن بن احمد بن وليد، از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن اسماعيل بن بزيع ، از اسماعيل بن زيد، از عبد الله طحان ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام وى گفت
:
شنيدم از امام عليه السلام كه مى فرمودند:
احدى نيست در روز قيامت مگر آنكه آرزو مى كند از زوار امام حسين عليه السلام باشد زيارت مشاهده مى كند با ايشان چه معامله اى شده و چه كرامتى حق تبارك و تعالى درباره آنها منظور مى فرمايد.
متن :
و روى صالح الصيرفى عن عمران الميثمى او صالح بن ميثم ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : من سره ان يكون على موائد النور يوم القيامة فليكن من زوار الحسين بن على عليه السلام .
ترجمه :
(حديث دوم )
صالح صيرفى از عمران ميثمى و او از صالح بن ميثم و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام روايت كرده كه آنحضرت فرمودند:
كسى كه دوست دارد بر سفره هاى نور بنشيند در روز قيامت ، پس بايد از زوار حضرت حسين بن على عليه السلام باشد.
متن :
حدثنى الحسين بن محمد بن عامر، عن معلى بن محمد البصرى قال : حدثنى ابوالفضل ، عن ابن صدقة ، عن المفضل بن عمر قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : كانى بالملائكة و الله قد ازدحموا المومنين على
قبر الحسين عليه السلام قال : قلت : فيتراوون له ؟ قال : هيهات هيهات ، قد لزموا و الله المومنين حتى انهم ليمسحون وجوههم بايديهم ، قال : و ينزل الله على زوار الحسين عليه السلام غدوة و عشية من طعام
الجنة ؛ و خدامهم الملائكة لا يسال اله عبد حاجة من حوائج الدنيا و الاخرة الا اعطاها اياه ، قال : قلت : هذه والله الكرامة ، قال لى : يا مفضل ازيدك ؟ قلت : نعم سيدى ؟ قال : كانى بسرير من نور قد وضع
و قد ضربت عليه قبة من ياقوتة حمراء مكللة بالجواهر، و كانى بالحسين ، جالس على ذلك السرير وحوله تسعون الف قبة خضراء و كانى بالمومنين يزورنه و يسلمون عليه ، فيقول الله عزوجل لهم ،
اوليائى سلونى فطال ما اوذيتم و ذللتم و اضطهدتم ، فهذا يوم لا تسئلونى حاجة من حوائج الدنيا و الاخرة الا فضيتها لكم ، فيكون اكلهم و شربهم فى الجنة ، فهذه و الله الكرامة التى لا انقضاء لها، و
لا يدرك منتهاها.
ترجمه :
(حديث سوم )
حسين بن محمد بن عامر، از معلى بن محمد بصرى ، وى مى گويد:
ابو الفضل ، از ابن صدقه ، از مفضل بن عمر نقل كرده كه وى گفت :
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
گويا مى بينم كه فرشتگان با مومنين بر سر قبر حضرت حسين بن على عليه السلام ازدحام كرده اند.
راوى مى گويد: عرضه داشتم :
آيا مومنين فرشته را مى بينند؟
حضرت فرمودند:
هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مومنين بودند حتى با دست هايشان به صورت هاى آنها مسح مى كشند.
سپس امام عليه السلام فرمودند:
خداوند منان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوار امام حسين عليه السلام نازل مى فرمايد و خدمتكاران ايشان فرشتگانند.
هيچ بنده اى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنيا و آخرت را از خداوند متعال درخواست نمى كنند مگر آنكه خدا به او عطاء مى فرمايد.
راوى مى گويد: عرض كردم : به خدا قسم اين كرامت مى باشد.
امام عليه السلام به من فرمودند:
اى مفضل : برايت بيشتر بگويم ؟
عرضه كردم : بلى سرور من .
حضرت فرمودند:
گويا مى بينم تختى از نور كه گذارده اند و بر روى آن قبه اى از ياقوت سرخ زده شده كه با جواهرات آن را زينت نموده اند و حضرت امام حسين عليه السلام بر روى آن تخت نشسته اند و اطراف آن حضرت نود
هزار قبه سبز زده اند و مومنين آن حضرت را زيارت كرده و بر آن جناب سلام مى دهند، پس خداوند متعال به ايشان مى فرمايد: اى دوستانم از من سوال كنيد و بخواهيد، پس زياد اذيت شديد و خوار و مقهور گرديديد
امروز، روزى است كه حاجتى از حاجات دنيا و آخرتتان را از من درخواست نكرده مگر آنرا روا مى نمايم پس خوردن و آشاميدنشان در بهشت مى باشد، پس به خدا قسم كرامت و احسانى كه زوال نداشته و انتهاء آن را
نمى توان درك كرد همين است .
