الباب التاسع و الستون ان الزيارة الحسين عليه السلام ينفس بها الكرب و تقضى بها الحوائج
متن :
حدثنى ابوالقاسم جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله الموسوى العلوى ، عن عبيد الله بن نهيك ، عن ابن ابى عمير، عن هشام بن الحكم ، عن فضيل بن يسار قال : قال ابو عبد الله عليه السلام : ان الى
جانبكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله كربته ، و قضى حاجته .
باب شصت و نهم زيارت حضرت امام حسين عليه السلام غم و اندوه را بر طرف كرده و به واسطه اش حوائج بر آورده مى شود
ترجمه :
(حديث اول )
ابوالقاسم جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبيد الله بن نهيك ، از ابن ابى عمير از هشام بن حكم ، از فضيل بن يسار، وى مى گويد: حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
در طرف شما قبرى است كه هيچ حزين و اندوهگينى آن را زيارت نمى كند، مگر آنكه حق تعالى حزن و اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد.
متن :
و عنه ، عن عبد الله بن نهيك ، عن محمد بن ابى عمير، عن سلمة صاحب السابرى ، عن ابى الصباح الكنانى قال : سمعت ابا عبد الله عليه السلام يقول : ان الى جانبكم قبرا ما اتاه مكروب الا نفس الله
كربته ، و قضى حاجته ، و ان عنده اربعة آلاف ملك منذ يوم قبض شعثا غبرا يبكونه الى يوم القيامة ، فمن زاره شيعوه الى مامنه ، و من مرض عادوه ، و من مات اتبعوا جنازته .
ترجمه :
(حديث دوم )
و از ابوالقاسم ، جعفر بن محمد بن ابراهيم بن عبد الله موسوى علوى از عبد الله بن نهيك ، از محمد بن ابى عمير ، از سلمة صاحب سابرى ، از ابى الصباح كنانى ، وى مى گويد:
از حضرت امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
در طرف شما قبرى است كه هيچ مكروب و اندوهگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه خداوند متعال اندوهش را بر طرف كرده و حاجتش را روا مى سازد و از روزى كه آن حضرت شهيد شدند چهار هزار فرشته كه جملگى
ژوليده و غبار آلود و گرفته هستند اطراف قبر مطهرش بوده و تا روز قيامت بر آن جناب مى گريند و كسى كه او را زيارت كند فرشتگان تا وطن و ماوايش مشايعتش كرده و اگر مريض و بيمار شود عيادتش كنند و اگر
بميرد جنازه اش را تشييع نمايند.
متن :
حدثى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله ، عن على بن اسماعيل بن عيسى ، عن محمد بن عمرو الزيات ، عن كرام ، عن اسماعيل بن جابر، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : سمعته يقول : ان الحسين عليه
السلام قتل مكروبا، و حقيق على الله ان لا ياتيه مكروب الا رده الله مسرورا.
ترجمه :
(حديث سوم )
پدرم رحمة الله عليه ، از سعد بن عبد الله ، از على بن اسماعيل بن عيسى ، از محمد ابن عمرو زيات ، از كرام ، از اسماعيل بن جابر، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، وى مى گويد:
از حضرت امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
حضرت امام حسين عليه السلام با حالى حزين و اندوه كشته شدند و سزاوار است بر خدا كه هيچ حزين و اندوهگينى به زيارت آن جناب نرود مگر آنكه حق تعالى وى را مسرور و شادمان به اهلش برگرداند.
متن :
وحدثنى محمد بن الحسن عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد ابن محمد بن عيسى ، عن الحسن بن على بن فضال ، عن مفضل بن صالح ، عن محمد بن على الحلبى ، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : ان الله عرض
ولايتنا على اهل الامصار، فلم يقبلها الا اهل الكوفة ؛ و ان الى جانبها قبرا لا ياتيه مكروب فيصلى عنده اربع ركعات الا رجعه الله مسرورا بقضاء حاجته .
ترجمه :
(حديث چهارم )
محمد بن حسن ، از محمد بن حسن صفار، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن على بن فضال ، از مفضل بن صالح ، از محمد بن على حلبى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ، حضرت فرمودند:
خداوند متعال ولايت ما اهل بيت را بر شهرها عرضه كرد پس تنها اهل كوفه آنرا پذيرفتند و بر جانب اين شهر قبرى است كه هيچ اندوهگينى به زيارت آن نرود و چهار ركعت نماز نزد آن نخواند مگر آنكه حق
تعالى وى را مسرور و با حاجت روا به اهلش برگرداند.
متن :
حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، عن ابيه ، عن الحسن بن محبوب ، عن العلاء بن رزين ، عن محمد بن مسلم ، عن ابى جعفر عليه السلام قال : ان الحسين صاحب كربلا قتل مظلوما مكروبا عطشانا
لهفانا، و حق على الله عزوجل ان لا ياتيه لهفان ، و لا مكروب و لا مذنب و لا مغموم و لا عطشان و لا ذو عاهة ثم دعا عنده و تقرب بالحسين عليه السلام الى الله عزوجل الا نفس الله كربته ، و اعطاه مسالته ،
و غفر ذنوبه و مد فى عمره ، و بسط فى رزقه ، فاعتبروا يا اولى الابصار.
ترجمه :
(حديث پنجم )
حسن بن عبد الله بن محمد بن عيسى ، از پدرش ، از حسن بن محبوب ، از علاء بن رزين ، از محمد بن مسلم ، از حضرت ابى جعفر عليه السلام ، آن حضرت فرمودند:
حضرت حسين عليه السلام كه صاحب كربلاء است در حالى كه مظلوم و اندهگين و تشنه و غصه دار بود شهيد شد و غصه دار و اندوهگين و گناه كار و غمگين و تشنه و صاحب عيب و آفتى به زيارت آن حضرت نيايد و
سپس نزد آن حضرت دعاء كند و بواسطه آن جناب به خداوند تقرب جويد مگر آنكه بر خداست كه حزن و اندوهش را بر طرف كرده و خواسته اش را اعطاء نموده و گناهانش را آمرزيده و عمرش را طولانى نموده و روزى و رزقش
را فراخ نمايد پس اى صاحبان بصيرت عبرت بگيريد.
متن :
حدثنى ابى رحمه الله و جماعة مشايخى ، و محمد بن الحسن ، عن محمد بن يحيى ؛ و احمد بن ادريس ، عن العمركى ، عن يحيى و كان فى خدمة ابى جعفر عن بعض اصحابنا، عن ابى عبد الله عليه السلام قال : ان
بظهر الكوفه لقبرا ما اتاه مكروب قط الا فرج الله كربتة يعنى قبر الحسين عليه السلام .
ترجمه :
(حديث ششم )
پدرم و جماعتى از مشايخ و اساتيدم و محمد بن الحسن ، از محمد بن يحيى و احمد بن ادريس ، از عمركى ، از يحيى (وى در خدمت ابى جعفر عباسى بود) از برخى اصحاب ، از حضرت ابى عبد الله عليه السلام ،
حضرت فرمودند:
در پشت كوفه قبرى است كه هيچ حزين و غمگينى به زيارت آن نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزنش را بر طرف مى فرمايد، مقصود از آن قبر، قبر حضرت حسين بن على عليه السلام مى باشد.
متن :
حدثنى محمد بن جعفر، عن محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، عن محمد بن ناجية ، عن عامر بن كثير، عن ابى النمير قال : قال ابو جعفر عليه السلام : ان ولايتنا عرضت على اهل الامصار فلم يقبلها قبول اهل
الكوفة ، و ذلك لان قبر على عليه السلام فيها، و ان الى لزقه لقبرا آخر يعنى قبر الحسين عليه السلام فما من آت ياتيه فيصلى عنده ركعتين او اربعة ثم يسال الله حاجته الا قضاها، و انه ليحف به كل يوم الف
ملك .
ترجمه :
(حديث هفتم )
محمد بن جعفر، از محمد بن الحسين بن ابى الخطاب ، از محمد بن ناجيه ، از عامر بن كثير، از ابى النمير، وى گفت :
حضرت ابو جعفر عليه السلام فرمودند:
ولايت ما اهل بيت بر اهل شهرها عرضه شد هيچ كس آنرا مانند اهل كوفه نپذيرفت زيرا در آن قبر على بن ابى طالب عليه السلام مى باشد و معلوم باشد كه در جانب آن ، قبر ديگرى است (مقصود قبر حضرت امام
حسين عليه السلام مى باشد) و هيچ زائرى آنرا زيارت نكرده و دو يا چهار ركعت نزد آن نماز نخوانده و سپس حاجتش را از خداوند بخواهد مگر آنكه حق تعالى حاجت او را بر آورده نموده و بايد توجه داشت كه در هر
روز هزار فرشته بر آن قبر مطهر احاطه داشته و طوافش مى كنند.
متن :
حدثنى ابو العباس الكوفى ، عن محمد بن الحسين ، عن صفوان ، عن الوليد بن حسان ، عن ابن ابى يعفور قال : قلت لابى عبد الله عليه السلام : دعانى الشوق اليك ان تجشمت اليك على مشقة ، فقال لى : لا
تشك ربك ؛ فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى ؟! فكان من قوله : (فهلا اتيت من كان اعظم حقا عليك منى ) اشد على من قوله : ( لا تشك ربك ). قلت : و من اعظم على حقا منك ؟ قال : الحسين بن على عليه
السلام الا اتيت الحسين عليه السلام فدعوت الله عنده و شكوت اليه حوائجك ؟!.
ترجمه :
(حديث هشتم )
ابوالعباس كوفى ، از محمد بن الحسين ، از صفوان ، از وليد بن حسان ، از ابن ابى يعفور، وى گفت :
محضر مبارك حضرت ابى عبد الله عليه السلام عرض كردم : شوق ملاقات شما من را بر آن داشت كه مشقت ها و مشكلات را تحمل كرده تا محضر شما برسم .
حضرت به من فرمودند:
به پروردگارت شك مكن ، آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من بر تو بيشتر است رفته اى ؟!
ابن ابى يعفور مى گويد:
عبارت ( آيا به زيارت كسى كه حقش بر تو از من ...) بر من گران تر آمد از فرموده ديگر امام عليه السلام كه فرمودند (به پروردگارت شك مكن )، لذا محضرش عرضه داشتم :
چه كسى حقش بر من از شما بيشتر است ؟
حضرت فرمودند:
حضرت حسين بن على عليه السلام ، آيا به زيارت آن حضرت رفته اى ؟ و خدا را در آنجا خوانده اى ؟
و حوائج و نيازمندى هاى خود را در آنجا بر خداى متعال عرضه كرده اى يا نه ؟
متن :
حدثنى حكيم بن داود بن حكيم ، عن سلمة بن الخطاب ، عن ابراهيم بن محمد، عن على بن المعلى ، عن اسحاق بن زياد، قال : اتى رجل ابا عبد الله عليه السلام فقال : انى قد ضربت على كل شى ء لى ذهبا و فضة
؛ و بعت ضياعى ، فقلت : انزل مكة ، فقال : لا تفعل ، فان اهل مكُة يكفرون بالله جهرة ، قال : ففى حرم رسول الله صلى الله عليه و آله ؟ قال : هم شر منهم ، قال فاين انزل ؟ قال : عليك بالعراق الكوفة ،
فان البركة منها على اثنى عشر ميلا هكذا هكذا و الى جانبها قبر ما اتاه مكروب قط و لا ملهوف الا فرج الله عنه .
ترجمه :
(حديث نهم )
حكيم بن داود بن حكيم ، از سلمة بن الخطاب ، از ابراهيم بن محمد، از على ابن معلى ، از اسحاق بن زياد (اسحاق بن يزداد بدل ) وى مى گويد:
شخصى نزد حضرت ابا عبد الله عليه السلام مشرف شد عرض كرد: آنچه طلا و نقره داشتم معامله كرده و املاك خود را نيز فروخته ام و همه را به صورت پول نقد در آورده ام كه از شهر خود به جاى ديگر بروم
آيا كجا ساكن گردم ؟
اسحاق مى گويد من به وى گفتم : به مكه وارد شو و در آنجا منزل كن .
حضرت به ان مرد فرمودند:
اين كار را مكن زيرا اهل مكه كافر به خدا بوده و علنا به وى كفر مى ورزند. آن مرد عرضه داشت : پس به حرم رسول خدا صلى الله عليه و آله (يعنى مدينه ) بروم ؟
حضرت فرمودند:
اهل اين شهر از اهل مكه شرتر و بدتر مى باشند.
آن مرد عرض كرد: پس كجا منزل كنم ؟
حضرت فرمودند:
بر تو باد به عراق و شهر كوفه زيرا بركت از آن شهر ناشى شده و تا شعاع دوازده ميلى آن شهر پرتو افكنده و در يك جانب آن شهر قبرى است (قبر مطهر حضرت ابا عبد الله الحسين عليه السلام ) كه هيچ
اندوهگين و محزونى هرگز به زيارتش نمى رود مگر آنكه حق تعالى حزن و غم او را بر طرف مى فرمايد.
