الباب التسعون ان الحائر من المواضع التى يحب الله ان يدعى فيها
متن :
1- حدثنى ابى ؛ و محمد بن الحسن ، عن الحسن بن متيل ، عن سهل بن - زياد، عن ابى هاشم الجعفرى قال : بعث الى ابوالحسن عليه السلام فى مرضه ؛ و الى محمد بن حمزة ، فسبقنى اليه محمد بن حمزة فاخبرنى
انه ما زال يقول : ابعثوا الى الحائر (ابعثوا الى الحائر)، فقلت لمحمد: الا قلت ن انا اذهب الى الحائر؟!.
ثم دخلت عليه فقلت له : جعلت فداك انا اذهب الى الحائر، فقال انظروا فى ذلك ، ثم قال : ان محمد ليس له سر من زيد بن على ، و انا اكره ان يسمع ذلك ، قال : فذكرت ذلك لعلى بن بلال ، فقال : ما كان
يصنع بالحائر و هو الحائر!
فقدمت العسكرى فدخلت عليه ، فقال لى : اجلس - حين اردت القيام - فلما رايته انس بى ذكرت قول على بن بلال ، فقال لى : الا قلت له : ان رسول - الله صلى الله عليه و آله كان يطوف بالبيت و يقبل
الحجر، و حرمة النبى صلى الله عليه و آله و المومن اعظم من حرمة البيت ، و امره الله ان يقف بعرفة ، انما هى مواطن يحب الله ان يذكر فيها، فانا احب ان يدعى لى حيث يحب الله ان يدعى فيها، و الحائر من
تلك المواضع .
باب نود حائر حسينى عليه السلام از مواضعى است كه دعاء در آن محبوب خدا مى باشد
ترجمه :
(حديث اول )
پدرم و محمد بن الحسن ، از حسن بن متيل ، از سهل بن زياد، از ابى هاشم جعفرى ، وى مى گويد: حضرت ابوالحسن عليه السلام در حال بيمارى ، من و محمد بن حمزه را فرا خواندند، محمد بن حمزه بر من سبقت
گرفت و زودتر از من به خدمتش شتافت و بعدا به من خبر داد كه آن جناب پيوسته مى فرمودند:
شخصى را به حائر حسينى بفرسيتد تا براى من دعاء كند.
من به محمد گفتم : آيا محضرش عرض نكردى ، من به حائر مى روم ؟!
سپس بر آن حضرت وارد شده و عرضه داشتم : فدايت شوم من به حائر مى روم .
حضرت فرمودند:
در اين عمل دقت و احتياط كنيد كسى مطلع نشود، سپس فرمودند:
محمد (ابن حمزه ) سر زيد بن على را نگاه نداشت بلكه فاش كرد در حالى كه من كراهت داشتم به سمع ديگران برسد.
ابو هاشم جعفرى مى گويد: اين فرموده امام عليه السلام را به على بن بلال گفتم و به وى رساندم كه حضرت مى فرمودند كسى را به حائز فرستاده تا براى من دعاء كند.
على بن بلال گفت : حضرت چه كارى با حائر داشتند، خودشان حائر هستند! من به عسكر رفته و بر آن جناب داخل گشته و مقدارى كه خدمتش بودم خواستم بلند شده و بروم . حضرت به من فرمودند:
بنشين ، پس چون عنايت و لطف حضرت را به خود ديدم نشسته و كلام على بن بلال را محضرش بازگو نمودم .
حضرت فرمودند:
رسول خدا صلى الله عليه و آله در اطراف خانه خدا طواف مى كردند و حجر الاسود را مى بوسيدند در حاليكه حرمت پيامبر و مومن بالاتر از حرمت بيت الله مى باشد نيز خداوند متعال به حضرتش امر فرمود در
عرفه وقوف كنند با اينكه حرمت پيامبر از عرفه بيشتر و بالاتر است و سر آن اين است كه :
اين گونه مواضع ، مواطن و اماكنى هستند كه خدا دوست دارد در آنها ياد شود، پس من نيز دوست دارم براى من در جاى دعا شود كه خدا در آنجا را دوست دارد و حائر حسينى عليه السلام نيز از همين گونه
مواضع مى باشد.
متن :
2- حدثنى على بن الحسين ؛ و جماعة ، عن سعد بن عبد الله ، عن محمد بن - عيسى ، عن ابى هاشم الجعفرى قال : دخلت انا و محمد بن حمزة عليه نعوده و هو عليل ، فقال لنا: و جهوا قوما الى الحائر من مالى
، فلما خرجنا من عنده قال لى محمد بن حمزة ؛ المشير يوجهنا الى الحائر و هو بمنزلة من فى الحائر، قال : فعدت اليه فاخبرته ، فقال لى : ليس هو هكذا، ان الله مواضع يحب ان يعبد فيها، و حائر الحسين عليه
السلام من تلك المواضع ).
3- قال الحسين بن احمد بن المغيرة : و حدثنى ابو محمد الحسن بن احمد ابن - على الرازى المعروف بالوهوردى بنيسابور بهذا الحديث ، و ذكر فى آخره غير ما مضى فى الحديثين الاولين ، احببت شرحه فى هذا
الباب لانه منه :
قال ابو محمد الوهوردى : حدثنى ابو على محمد بن همام -رحمة الله عليه - قال : حدثنى محمد الحميرى قال : حدثنى ابو هاشم الجعفرى (قال : دخلت على ابى - الحسن على بن محمد صلى الله عليه و آله و هو
محموم عليل ، فقال لى : يا ابا هاشم ابعث رجلا من موالينا الى الحائر يدعوا الله لى ، فخرجت ، من عنده فاستقبلنى على بن بلال فاعلمته ما قال لى ، و سالته ان يكون الرجل الذى يخرج ، فقال : السمع و
الطاعة و لكنى اقول : انه افضل من الحائر اذ كان بمنزلة من فى الحائر اذ كان بمنزلة من فى الحائر، و دعاوه لنفسه افضل من دعائى له بالحائر!
فاعلمته عليه السلام ما قال : فقال لى : قل له : كان رسول الله صلى الله عليه و آله افضل من البيت و الحجر، و كان يطوف بالبيت و يستلم الحجر، و ان لله تعالى بقاعا يحب ان يدعى فيها فيستجيب لمن
دعاه ، و الحائر منها.
ترجمه :
(حديث دوم )
على بن الحسين و جماعتى از سعد بن عبد الله ، از محمد بن عيسى ، از ابى هاشم جعفرى ، وى مى گويد:
من و محمد بن حمزه بر حضرت عسكرى عليه السلام وارد شده و عيادتش كرديم در حالى كه آن حضرت بيمار بودند، حضرت به ما فرمودند:
از مال من گروهى را به حائر گسيل داريد.
ما وقتى از خدمتش مرخص شده و بيرون آمديم ، محمد بن حمزه به من گفت :
حضرت ما را به حائر سوق دادند در حالى كه خود ايشان به منزله همان كسى است كه در حائر مى باشد (يعنى حضرت سيد الشهداء).
ابوهاشم مى گويد: دوباره نزد حضرتش رفته مقاله محمد بن حمزه را محضرش گفتم ، حضرت فرمودند:
اين طور نيست كه او مى گويد، خداوند متعال مواضعى دارد كه مى خواهد در آنها عبادت شود و حائر حسينى از آنها است .
(حديث سوم )
حسين بن احمد بن مغيره مى گويد:
ابو محمد حسن بن احمد بن على رازى معروف به (و هوردى ) در نيشابور اين حديث را برايم نقل كرد و در پايان آن فقره اى غير از آنچه در دو حديث اول و دوم گذشت را ذكر نموده كه دوست داشتم در اين باب
شرحش دهم زيرا جزء اين باب و توضيح آن چنين است :
ابو محمد و هوردى مى گويد:
ابو على محمد بن همام رحمه الله عليه گفت : محمد حميرى برايم نقل كرد كه ابو هاشم جعفرى گفت : بر حضرت ابى الحسن على بن محمد سلام الله عليهما وارد شدم در حالى كه حضرت تب دار و بيمار بودند به من
فرمودند:
اى اباهاشم شخصى از دوستان ما را به حائر بفرست تا برايم دعاء كند، از نزد آن حضرت بيرون آمدم در اين هنگام با على بن بلال مواجه شدم فرموده حضرت را برايش بازگو نموده و از وى راجع به شخصى كه
حضرت فرموده اند درخواست كرده و جويا شدم .
على بن بلال گفت : شنيدم و اطاعت مى كنم ولى مى گويم : حضرت خودشان از حائر افضل و برتر هستند زيرا ايشان به منزله كسى است كه در حائر مى باشد (يعنى حضرت سيد الشهداء) و دعاء آن جناب براى خودشان
افضل و برتر است از دعاء من براى ايشان در حائر.
من محضر امام عليه السلام مشرف شده و مقاله على بن بلال را خدمتش عرض كردم ، حضرت به من فرمودند: به او بگو: رسول خدا از بيت و حجر الاسود افضل بودند ولى در عين حال دور بيت طواف مى كرده و حجر را
استلام مى فرمودند، خداوند متعال بقاع و مواضعى دارد كه مى خواهد در آن جاها خوانده شود تا دعاء، دعا كننده را مستجاب فرمايد و حائر از جمله اين مواضع مى باشد.
