1- احول گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از روحى كه در آدم (ع) دميده شده كه خدا مىفرمايد (38 سوره 11): «چون او را
درست كردم و در او از روح خود دميدم» فرمود: آن روح مخلوق است و روحى هم كه در عيسى بود مخلوق بود. 2- حمران گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل: «و روح منه» فرمود: آن روح خدا است كه مخلوق است، خداوند آن را در پيكر آدم و عيسى پديد كرد. 3- محمد بن مسلم گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل (38 سوره 11): «چون او را درست كردم و در او از روح خود دميدم» آيا اين دميدن چگونه بوده است؟ فرمود: روح چون باد در جنبش است، و براى اين به نام روح ناميده شده كه از ريح اشتقاق يافته و بدين جهت از كلمه ريح اشتقاق يافته كه ارواح همجنس بادند و همانا خدا آن را به خود وابسته است چون كه او را بر ارواح ديگر برگزيده است چنان كه به يك خانه گفته است: خانه من و به يك فرستادهاى در ميان رسولان گفته است: خليل من، و مانند آن، و همه اينها آفريده و ساخته و پديد شده و پروريدهاند. 4- محمد بن مسلم گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از آنچه روايت كنند كه خدا آدم را به صورت خود آفريده است، فرمود: آن كالبد تازه در آمدى بود و آفريده شده، خدا او را برگزيد و اختيار
كرد بر صورتهاى گوناگون ديگر و به خود وابسته نمود، چنانچه كعبه را به خود وابست و فرمود: «خانه من» و «در او از روح خود دميدم».
