1- أبو بصير گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مىفرمود:
هميشه خداى عز و جل پروردگار ما بوده است و علم ذات او بوده گاهى كه اصلا معلومى نبوده، شنوائى ذاتش بوده آن گاه كه مسموعى وجود نداشته، ديدن ذاتش بوده آن گاه كه ديده شده
نبوده، قدرت ذاتش بوده و مقدورى نبوده و چون اشياء را پديد آورد و معلومى تحقق يافت، علم او تعلق به معلوم يافت و شنوائى او تعلق به مسموع يافت و ديد او تعلق به ديده شده يافت و قدرتش بر مقدور. گويد: گفتم پس هميشه خدا در حركت بوده است؟ فرمود:
برتر است خدا از آن، زيرا حركت صفتى است كه با فعل پديد شود، گويد: گفتم خدا هميشه متكلم بوده؟ گويد: فرمود: به راستى كلام صفت پديدارشدهاى است ولى ازلى نيست و خداى عز و جل بوده است و متكلم نبوده. 2- محمد بن مسلم گويد: از امام باقر (ع) شنيدم مىفرمود:
خداى عز و جل بود و چيز ديگرى با او نبود و هميشه دانا بود بدان چه خواهد بود و دانش او بدان پيش از بودنش مانند دانش او باشد بدان پس از بودنش. 3- كاهلى گويد: به ابو الحسن (ع) در ضمن دعائى نوشتم:
الحمد الله منتهى علمه حمد از آن خداست تا نهايت دانشش، به من نوشت: مبادا بگوئى نهايت دانشش، براى علم او نهايتى نيست ولى بگو نهايت رضايتش. 4- از ايوب بن نوح است كه به ابو الحسن (ع) نوشت و از او پرسيد از خداى عز و جل كه آيا مىدانست همه چيز را پيش از آنكه همه چيز را بيافريند و هستى به آنها دهد يا آن را نمىدانست تا آنها را آفريد و آفرينش و بودن آنها را اراده كرد و هنگام آفرينش آنچه آفريد آن را دانست و هنگام بوجود آوردن موجودات به آنها
علم پيدا كرد؟، به خط خودش نگارش كرد كه: هميشه خدا همه چيز را مىدانست پيش از آنكه آنها را بيافريند به همان نحوى كه آنها را پس از آفريدن مىدانست. 5- جعفر بن محمد بن حمزه گويد: نوشتم بدان مرد و از او پرسيدم كه دوستانت در باره علم خدا اختلاف دارند، برخى گويند هميشه خدا دانا بوده حتى پيش از آفريدن چيزها و برخى گويند نگوئيم هميشه خدا دانا بوده زيرا معنى علم دارد اين است كه خلق كرده و اگر علم او را به مخلوقات ازلى دانيم در ازل چيزى با او ثابت كردهايم، خدا مرا قربانت كند اگر صلاح دانى كه در اين موضوع چيزى به من بياموزى كه بر آن بپايم و از آن در نگذرم موجب تشكر است، به خط خودش به من نوشت: هميشه خداى تبارك و تعالى ذكره عالم بوده است. 6- فضيل بن سكره گويد: به امام باقر (ع) نوشتم: قربانت اگر لطف كنيد و به من بياموزيد كه خداى جل وجهه پيش از آنكه خلق را بيافرينده مىدانست كه يگانه است، زيرا دوستان و پيروانت در اين باره اختلاف كردند، جمعى گويند خدا پيش از آنكه خلق را بيافريند مىدانست و بعضى گويند معنى مىدانست خلق مى كرده است و او امروز مىداند كه او بوده است و جز او نبوده است پيش از آفرينش موجودات، و گويند اگر بگوئيم كه خدا قبل از آفريدن موجودات عالم بود كه او است و جز او نيست ديگرى را با او در ازل ثابت كردهايم، اگر صلاح دانى اى سيد من كه به من مطلبى بياموزى كه از آن هرگز عدول نكنم، چه خوب است.
جواب نوشت: خداى تبارك و تعالى ذكره هميشه عالم بوده است.
