1- امام ششم فرمود: يهود از رسول خدا (ص) پرسيدند كه نسب و نژاد پروردگارت را براى ما بگو، تا سه روز پاسخ نداد و سپس سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» تا آخرش فرود آمد. 2- حماد بن عمرو نصيبى گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، فرمود: نسبت خدا است به خلقش، يكتا است، بىنياز است، هميشه است، قائم بر خويش است، دست آويزى نخواهد كه نگاهش دارد، او است كه در سايه خود همه چيز را در رشته هستى دارد، هر مجهولى را داند و نزد هر نادانى معروف است، يكتاى يكتا است نه خلقش در اويند و نه او در خلقش اندر است، محسوس نباشد، بسيده نشود، در ديدهها نيايد، تا آنجا بر آمده كه نزديك است و تا آنجا نزديك است كه دور از درك است، نافرمانى شود و بيامرزد و فرمانبرده شود قدردانى كند زمينش او را بر نتوان داشت و آسمانهايش او را در خود نتوانند گرفت همه چيز را به نيروى خود بردارد، پاينده پايا است، هميشهاى است كه فراموش نكند و از خاطر نبرد و غلط نرود و بازى نكند و ارادهاش قاطع
است و فيصله دادنش مجراست و فرمانش شدنى است، نزاده است كه ارثش برند و زائيده نيست كه شريكش شوند و براى احدى همتا نباشد. 3- از على بن الحسين (ع) راجع به توحيد پرسش شد، فرمود: به راستى خداى عز و جل مىدانست در آخر الزمان مردمى كاونده آيند و به خاطر آنها سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را نازل كرد و آياتى از سوره حديد تا آنجا كه فرمايد: «وَ هُوَ عَلِيمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» هر كه براى خداشناسى ما وراى اينها را بجويد هلاك است. 4- عبد العزيز بن مهتدى گويد: از امام رضا (ع) پرسيدم از سوره توحيد، فرمود: هر كس قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را بخواند و بدان ايمان داشته باشد يگانهپرستى را فهميده، گفتم: چگونه آن را بخواند؟
فرمود: همان طور كه ميان مردم معمول است ولى اين جمله را بر آن افزود
«كذلك الله ربي»
چنين است پروردگارم.
