باب اثبات امامت در اعقاب و سلب آن از برگشت به برادر و عم و خويشان ديگر

پ‏1- امام صادق (ع) فرمود: امامت بعد از حسن و حسين هرگز از برادر به برادر نرسد، از دوران على بن الحسين منحصراً طبق گفتار خدا (75 سوره انفال، 6 سوره احزاب): «اولو الارحام به همديگر اولى‏ هستند» جارى شده و بعد از على بن الحسين امامت نباشد جز پشت به پشت، يعنى از پدر به پسر.پ 2- از يونس بن يعقوب كه شنيده امام صادق (ع) مى‏فرموده: خدا نخواسته امامت را بعد از حسن و حسين (ع) به دو برادر دهد.پ 3- محمد بن اسماعيل بن بزيع از امام رضا (ع) پرسيد: امامت به عم و خال مى‏رسد؟ فرمود: نه، گويد: گفتم: به برادر؟ فرمود:

نه، گفتم: پس در چه كسى است؟ فرمود: در پسر من است، آن روز هنوز امام رضا پسرى نداشت.پ 4- امام صادق (ع) فرمود:

امامت در دو برادر جمع نمى‏شود بعد از حسن و حسين (ع)،

 

 

همانا در اعقاب است و اعقابِ اعقاب.پ 5- عيسى بن عبد الله بن عمر بن على بن أبى طالب گويد: به امام صادق (ع) گفتم: اگر پيش آمدى شد (يعنى شما وفات كرديد) خدا برايم آن روز را نياورد، من به چه كسى بگروم؟ اشاره به فرزندش موسى كرد، گويد: گفتم: اگر براى موسى پيش آمدى شد به كه بگروم؟ فرمود: به پسرش، گفتم: اگر براى او هم پيش آمدى شد و برادر بزرگ و پسر صغيرى دارد به كه بگروم؟ فرمود: به پسر او سپس به هر يك از اولاد- و در نسخه صفوانى است كه- سپس همچنين تا هميشه.