پ1- امام رضا (ع) فرمود:
از نشانههاى فهم (در دين) بردبارى و دانش و خاموشى است، به راستى خاموشى درى است از درهاى حكمت، به راستى خاموشى دوستى آورد، به راستى كه آن دليل هر خوبى است.پ 2- از امام باقر (ع) كه مىفرمود:
همانا شيعيان ما بىزبانند.
پ3- از ابى على جوّانى، گفت: ديدم امام صادق (ع) به يكى از مواليان خود به نام سالم كه دست بر دو لبش نهاده بود مىفرمود:
اى سالم، زبانت را نگهدار تا سالم بمانى و مردم را بر دوش ما مكشان.پ 4- از عثمان بن عيسى گويد: در حضور أبو الحسن (ع) بودم كه مردى به آن حضرت گفت: به من سفارشى فرما.
در پاسخ او فرمود: زبانت را نگهدار تا عزيز باشى و مهار خود را به دست مردم مده تا خود را خوار كنى.پ 5- رسول خدا (ص) به مردى كه نزدش آمده بود فرمود:
تو را به چيزى رهنمائى نكنم كه به بهشت برد خدا براى آن؟
فرمود: چرا يا رسول اللَّه، فرمود: از آنچه خدا به تو داده بده، گفت:
اگر خود نيازمندتر باشم از آنكه مىخواهم به او بدهم، فرمود:
ستم ديدهاى را يارى كن، گفت: اگر ناتوانتر از آن ستمديده باشم؟
فرمود: كارى براى بدبخت بىخرد كن يعنى او را رهنمائى كن، گفت: اگر خود بدبخت و بىخردم بيش از آنكه بخواهم براى او كار كنم؟ فرمود: زبانت را جز از خوبى گفتن نگهدار، آيا شاد نيستى كه يكى از اين خصلتها در تو باشد و تو را به بهشت كشد.پ 6- از امام صادق (ع) كه لقمان به پسرش گفت:
اى پسر جانم، اگر تو پندارى سخن از نقره است، به راستى كه خموشى از طلا است.
پ7- رسول خدا (ص) فرمود:
زبانت را نگهدار كه اين دستگيرى هست كه از خود مىكنى، سپس فرمود: هيچ بندهاى حقيقت ايمان را نشناسد تا زبان خود را در بند كند.پ 8- از امام صادق (ع) كه در تفسير قول خدا عز و جل (77 سوره نساء): «آيا نديدى آن كسانى را كه بدانها گفته شد دست خود را نگهداريد» فرمود:
يعنى زبان خود را نگهداريد.پ 9- رسول خدا (ص) فرمود:
نجات مؤمن در نگهداشتن زبان است.پ 10- ابو ذر را شيوه بود كه مىفرمود:
اى دانش جو، به راستى اين زبان كليد خير است و كليد شرّ، زبانِ خود را مهر كن چنانچه بر طلا و نقرهات مهر مىزنى.پ 11- از امام صادق (ع) كه مسيح (ع) هميشه مىفرمود:
به جز در ذكر خدا سخن بسيار نگوئيد زيرا آنان كه جز در ذكر بسيار سخن گويند دلهاشان سخت است ولى نمىدانند.
پ12- فرمود:
روزى نباشد جز آنكه هر عضوى از اعضاى تن در برابر زبان كرنش كند و مىگويد: تو را به خدا مبادا من براى تو عذاب كشم.پ 13- از على بن الحسين (ع) فرمود:
زبان آدمىزاده هر بامداد بر همه اندام تنش سر كشد و گويد:
چگونه بامداد كرديد؟ گويند: اگر تو ما را رها كنى، به خوشى، و مىگويند:
همانا ثواب گيريم و كيفر شويم براى تو.پ 14- مردى نزد پيغمبر (ص) آمد و گفت: يا رسول اللَّه، به من سفارش كن.
فرمود: زبانت را نگهدار، گفت: يا رسول اللَّه، به من سفارشى كن، فرمود: زبانت را نگهدار، گفت: يا رسول اللَّه، به من سفارشى كن، فرمود: زبانت را نگهدار، واى بر تو، آيا مردم را جز درويدههاى زبان به روى در دوزخ افكنده است؟
پ15- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه سخنش را از كردارش نشمارد، خطاى او بسيار و عذابش فراهم گردد.پ 16- فرمود:
زبان، عذابى شود كه هيچ كدام از اعضاى بدن نشوند و بگويد: پروردگارا مرا عذابى كردى كه چيزى را چنان عذاب نكردى، در پاسخ او گفته شود: از تو يك سخن در آمد در مشارق و مغارب زمين رسيد و به وسيله آن خونهاى محترم ريخته شد و مال محترم چپاول شد و عصمت محترم به باد رفت، به عزت و جلالم سوگند هر آينه به عذابى گرفتارت كنم كه هيچ عضوى را چنان عذاب نكنم.پ 17- فرمود:
اگر در چيزى شومى باشد در زبان است.پ 18- از وشاء گويد: از امام رضا (ع) شنيدم مىفرمود:
هر مردى از بنى اسرائيل مىخواست عابد شود، پيش از آن ده سال خموشى مىگزيد.پ 19- رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه سخنش را در نامه عملش ثبت داند، كم گويد جز در آنچه براى او اهميت و فائده دارد.پ 20- از امام صادق (ع) كه فرمود:
در حكمت آل داود است: بر خردمند است كه زمان خود را بشناسد و به كار خود سرگرم باشد و زبانش را نگهدارد.پ 21- فرمود:
پيوسته بنده مؤمن، نيكوكار نوشته شود تا وقتى خموش است و چون به سخن آيد، نيكوكار نوشته شود يا بدكردار.
