پ1- بُرَيْدِ بن معاويه عجلى گويد: از امام باقر (ع) تفسير قول خداى عز و جل (120 سوره توبه) را پرسيدم: «از خدا بپرهيزيد و با صادقان باشيد».
فرمود: مقصود، ما هستيم.پ 2- ابن أَبى نصر از امام رضا (ع) تفسير همين آيه را پرسيدم، فرمود:
صادقان همان ائمهاند و آنها كه طاعت آنها را بىترديد باور دارند و تصديق كنند.پ 3- رسول خدا (ص) فرمود: هر كه دوست دارد مانند پيغمبران زنده ماند و چون شهداء بميرد و در بوستانى كه خدا كاشته جا كند، بايد پيرو على باشد و با دوستدار او دوستى كند و به امامان
پس از وى اقتداء كند زيرا آنها عترت منند كه از گِل من آفريده شدند، بار خدايا فهم و دانشم را به آنها روزى كن، واى بر آن كسانى كه از امتم مخالف آنها باشند، خدايا شفاعت مرا به آنها مرسان.پ 4- ابى حمزه ثمالى گويد: شنيدم امام باقر (ع) مىفرمود كه: رسول خدا (ص) فرمود: به راستى خداى تبارك و تعالى مى فرمايد: حجت من تمام است بر بدبختان از امت تو، آن كسانى كه ولايت و پيروى از على (ع) را ترك كردند و به دشمنانش پيوستند و فضل او را منكر شدند و فضل اوصياء پس از او را زيرا فضيلت تو فضيلت آنها است و طاعت تو طاعت آنها است، حقى كه تو دارى حق آنها است و نافرمانى تو چون نافرمانى آنها است و هم آنها ائمه رهبرند پس از تو، روح تو است كه در كالبد آنها است و روح تو همان است كه از طرف پروردگارت در كالبد تو است و هم ايشان خاندان تواند كه از گِل تو سرشته شده و از گوشت و خونت باز گرفته شدند، محققاً خدا روش تو و روش پيغمبران پيش از تو را در وجود آنان مجرى ساخته و هم ايشان پس از تو خزانه داران علم منند، بر من بايست است، من آنها را زبده كردم و برگزيدم و پاك ساختم و پسنديدم، هر كه دوستشان دارد و از آنها پيروى كند و فضيلت آنها را بپذيرد ناجى است، محققاً جبرئيل نام آنها و نام پدران آنها و دوستان آنها و پذيرندههاى فضيلت آنها را براى من آورده است.پ 5- ابان بن تغلب گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
رسول خدا (ص) فرمود: هر كه خواهد چون من زنده باشد و چون من بميرد و به بهشت عدنى كه پروردگارم به دست قدرت خود كاشته برود، بايد على بن ابى طالب را دوست دارد و پيروى كند و با دوست او دوستدار باشد و با دشمن او دشمنى ورزد و بايد تسليم اوصياء پس از وى باشد، زيرا آنها خاندان منند و از گوشت و خون منند، خداوند فهم و علم مرا به آنها داده، من به خدا از كار امت خود شكايت برم يعنى از آنها كه منكر فضل آنان گردند و پيوست خود را از آنان ببُرند، و به خدا كه فرزندم (دو فرزندم خ ل) كشته شود، خدا شفاعت مرا از آن قاتلان دريغ دارد.پ 6- امام باقر (ع) فرمود: رسول خدا (ص) مىفرمود: هر كه را خوش آيد كه چون من زنده باشد و به مرگ من بميرد و به بهشتى رود كه پروردگارم آن را به من وعده كرده و به شاخهاى كه پروردگارم كاشته بچسبد، بايد على بن ابى طالب و اوصياء پس از او را دوست و پيرو باشد زيرا آنها شما را در باب گمراهى در نياورند و از باب هدايت بدر نبرند، به آنها چيزى نياموزيد كه از شماها داناترند و به راستى من از پروردگار خود خواستم كه ميان آنها و قرآن جدائى نياندازد تا سر حوض بر من در آيند هم چنين (آن حضرت دو انگشت خود را به هم چسبانيد) پهناى آن حوض از صنعاء است تا ايله، در آن به شماره اختران قدحهاى نقره و طلا است.پ 7- امام باقر (ع) فرمود: و به راستى نشاط و آسايش و
پيروزى و كمك و كاميابى و بركت و كرامت و آمرزش و خوشى و توانگرى و مژده و رضوان و تقرب و يارى و تمكن و اميدوارى و دوستى از طرف خداى عز و جل از آن كسى است كه پيرو و دوست على باشد و بدو اقتداء كند و از دشمنش بيزار باشد و فضل او را بپذيرد و هم فضل اوصياء پس از او را، بر من لازم است كه آنها را در شفاعت خود در آورم و بر پروردگارم تبارك و تعالى سزاوار است كه شفاعت مرا در باره آنها بپذيرد، زيرا آنان پيروان منند و هر كه پيرو من باشد، به راستى كه او از من است.
