باب در اينكه هر كه امامش را شناخت پيش بودن و پس افتادن اين امر به او زيانى ندارد

پ‏1- زراره گويد: امام صادق (ع) فرمود: تو امام خود را بشناس، زيرا چون او را شناختى زيانت ندارد كه اين امر پيش افتد يا پس افتد.پ 2- فضيل بن يسار گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از تفسير قول خدا تعالى (71 سوره اسراء): «روزى كه هر مردمى را با

امامشان بخوانيم» فرمود: اى فضيل تو امامت را بشناس زيرا چون امامت را شناختى به تو زيان ندارد كه اين امر پيش افتد يا پس افتد، هر كه امامش را شناسد و پيش از قيام صاحب الامر بميرد چون كسى باشد كه در قشون او است، نه، چون كسى كه زير پرچم او است.

گويد: يكى از اصحابش گفت: به مانند كسى است كه با رسول خدا (ص) شهيد شده.پ 3- ابو بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: فَرَج كى باشد؟ فرمود: اى ابو بصير تو هم دنيا را مى‏خواهى، هر كه معتقد به اين امر شد فَرَج او رسيده زيرا در انتظار به سر مى‏برد (و در نتيجه سعادتمند است).پ 4- اسماعيل بن محمد خزاعى گويد: ابو بصير از امام صادق (ع) پرسيد و من هم مى‏شنيدم، گفت: به نظر شما من امام قائم را به چشم خود مى‏بينم؟ فرمود: اى ابو بصير تو نيستى كه امام خود را مى‏شناسى؟ گفت: چرا به خدا او تو هستى، و دست آن حضرت را گرفت، فرمود: به خدا باكت نيست اى ابو بصير كه در سايه آستانه امام قائم تكيه به شمشير خود نكرده‏اى.پ 5- فضيل بن يسار گويد: من از امام باقر (ع) شنيدم مى فرمود:

هر كه بميرد و امامى براى خود ندارد چون مردم جاهليت مرده و هر كه بميرد و عارف به امامش باشد به او زيان ندارد كه اين امر پيش افتد يا پس افتد و هر كه عارف به امام خود بميرد چون كسى است كه با امام قائم در زير چادر او باشد.پ 6- زيان ندارد براى كسى كه در انتظار امر بوده و مرده كه ميان چادر امام مهدى و در ميان قشون او نمرده است.پ 7- عمر بن ابان گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود:

تو نشانه را (امام را) بشناس چون او را شناختى به تو زيان ندارد كه اين امر پيش افتد، زيرا خداى عز و جل مى‏فرمايد (71 سوره اسراء): «روزى كه بخوانيم هر مردمى را با امام و پيشواى آنها» هر كه امامش را شناخت چون كسى است كه در ميان چادر امام منتظر باشد.