باب رضا به قضاء

پ‏1- از امام صادق (ع) كه فرمود:

 

سَرِ طاعت خدا صبر است و رضاى از خدا نسبت بدان چه خوشايد بنده را يا بد آيد و هيچ بنده‏اى از خدا راضى نباشد در آنچه خوش دارد يا بد دارد جز آنكه براى او بهتر است هم در آنچه خوش دارد و هم در آنچه بد دارد.پ 2- از امام صادق (ع) كه فرمود:

به راستى داناترين مردم به خدا راضى‏تر آنان است به قضاء خدا عز و جل.پ 3- از على بن الحسين (ع) فرمود:

صبر و رضا از خدا سَرِ طاعت خدا است و هر كه صبر كند و راضى باشد از خدا در آنچه بر او مقرر كرده نسبت بدان چه خواهد يا نخواهد، خدا عز و جل بر او حكم نكند در آنچه خواهد يا نخواهد جز آنچه را خير او باشد.پ 4- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:

خدا عز و جل فرمايد: به راستى برخى از بنده‏هاى مؤمنم بنده‏هائى باشند كه درست نشود برايشان امر دينشان جز با توانگرى و وسعت در زندگى و تندرستى، من آنها را بيازمايم به توانگرى و وسعت در زندگى و صحت بدن و امر دينشان درست شود و برخى از بنده‏هاى مؤمنم بنده‏هائى باشند كه درست نشود امر دينشان جز با ندارى و مستمندى و بيمارى در تنشان، من آنها را بيازمايم و گرفتار

 

پ‏كنم به ندارى و مستمندى و بيمارى و امر دينشان درست شود، من داناترم بدان چه امر دين بنده‏هاى مؤمنم با آن درست مى‏شود و به راستى برخى از بنده‏هاى من در پرستش من كوشش كند و رنج برد از خواب و بستر بالذت خود برخيزد و در شبها براى من نماز شب بخواند و خود را در عبادت من به رنج اندازد و من يك شب دو شب چرت را بر او به كار زنم براى خيرخواهى و ابقاى بر او و بخوابد تا بامداد و برخيزد از خواب و خود را دشمن دارد و زبون شناسد و اگر او را براى هر آنچه از عبادت من خواهد رها كنم از آن خودبين گردد و خودبينى او را به فتنه كشد و از اين راه بدو حالى دست دهد كه هلاك شود براى عجب او به كردارهايش و از خود راضى بودنش تا آنجا كه گمان برد بر عابدان برترى گرفته و از تقصير در عبادت خود وارهيده در اين صورت از من دور شود و گمان دارد كه به من نزديك مى‏شود، نبايد آنها كه عمل مى‏كنند به اعمال خود تكيه كنند، همان اعمالى كه براى درك ثواب از من مى‏كنند، زيرا اگر آنها خود را رنج دهند و عمرشان را در عبادت من به سر برند بازهم در پرستش من تقصير كارند و به كنه عبادت من نرسند در آنچه جويند از كرامت و نعمت من در بهشت و درجات بلند در جوار من ولى بايد به رحمت من اعتماد كنند و به فضل و بخشش من شاد باشند و به حسن ظن و خوشبينى به من اطمينان كنند، زيرا در اين صورت رحمت من آنان را جبران كند و بخشش من به آنها برسد با رضوانم و آمرزش من به آنها جامه عفو در پوشد، زيرا منم خداى بخشاينده و مهربان و بدان ناميده شدم.

 

 

پ‏5- از امام كاظم (ع) كه فرمود:

سزاوار است هر كه خدا را شناخته، او را در رسانيدن روزيش به كندى منسوب ندارد و او را در حكم و قضايش متهم نداند.پ 6- از امام صادق (ع) كه فرمود:

خدا عز و جل فرموده است: بنده مؤمنم را به هيچ چيزى مصرف نكنم جز آنكه آن را خير او سازم، بايد به قضايم راضى باشد و بر بلايم صبر كند و نعمتهايم را شكر كند تا بنويسم او را اى محمد از صديقان در نزد خودم.پ 7- از امام صادق (ع) كه فرمود:

در آنچه خدا عز و جل به موسى بن عمران وحى كرد اين بود كه: اى موسى بن عمران، من هيچ آفريده را نيافريدم كه نزد من محبوبتر باشد از بنده مؤمنم، به راستى من او را گرفتار مى‏كنم براى آنچه كه خير او است و عافيت مى‏دهم براى آنچه كه خير او است و آنچه براى او بد است از او دريغ مى‏دارم بازهم براى آنچه كه خير او است، من داناترم بدان چه بنده من بدان اصلاح مى‏شود، بايد بر بلاى من صبر كند و به نعمت‏هاى من شكر كند و بايد راضى به قضاى من باشد تا او را در نزد خود در شمار صدّيقان نويسم وقتى به رضاى من كار كند و امر مرا اطاعت كنم.پ 8- از امام صادق (ع) فرمود:

 

من در شگفتم از مرد مسلمان، خدا عز و جل چيزى براى او مقدر نكند جز اين كه خير او است و اگر با مقراض او را ببرند و تيكه تيكه كنند خير او است و اگر مشارق و مغارب را هم مالك شود، خير او است.پ 9- از امام باقر (ع) فرمود:

سزاوارترين خلق خدا كه تسليم شود بدان چه خدا مقدر كرده است، كسى است كه خدا عز و جل را شناخته، هر كه راضى به قضاء است قضاء بر سر او بيايد و خدا اجر بزرگ به او بدهد و هر كه بد خواه قضاء است قضاء بر او بگذرد و خدا اجر او را ساقط كند.پ 10- على بن الحسين (ع) فرمود:

زهد ده جزء است، بالاترين درجه زهد كمترين درجه ورع است، و بالاترين درجه ورع كمترين درجه يقين است، و بالاترين درجه يقين كمترين درجه رضاء است.پ 11- از امام صادق (ع) كه حسن بن على به عبد الله بن جعفر برخورد و به او فرمود:

اى عبد الله، چگونه مؤمن مؤمن باشد با اين كه از قسمت مقدر خشمگين است و خود را زبون يابد با اين كه خدا بر او چنين حكمى‏

 

كرده است من ضامنم كه هر كه در پندار دلش جز رضا نباشد به درگاه خدا هر دعا كند مستجاب شود.پ 12- ابن سنان از كسى كه نامش را برد از امام صادق (ع) گويد: به آن حضرت گفتم: چگونه مؤمن بداند كه مؤمن است؟

فرمود: با تسليم در برابر خدا و رضا بدان چه بر او وارد آيد از مايه شادى يا خشم.پ 13- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) براى هر چه واقع مى‏شد نمى‏فرمود:

 

كاش جز آن واقع شده بود.