پ1- از امام صادق (ع) كه فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى بمحمد (ص) شرايع نوح و ابراهيم و موسى و عيسى (ع) را داد كه توحيد و اخلاص و ترك بتپرستى است با فطرت حنيف مسلمانى آسان بر كنار از گوشهگيرى و خانه بدوشى، هر چيز پاكيزه را در آن حلال كرد و هر بد و نفرت انگيز را حرام نمود و بار سنگين را برداشت و زنجيرهائى كه به گردن آنها بود به دور انداخت، سپس در ضمن دستورهاى اسلامى نماز و زكاة و روزه و حج و امر به معروف و نهى از منكر و حلال و حرام و مواريث و حدود و فرائض را بر آنها مقرر داشت با جهاد در راه خدا و وضوء را بر آن افزود و آن را بفاتحة الكتاب برترى داد و به آيات آخر سوره بقره و سورهاى پر فصل قرآن (از سوره محمد با آخر قرآن) غنيمت را براى او حلال كرد با فيء (آنچه از كفّار بىنبرد به دست آيد) و با هراس در دل دشمن او را يارى كرد و همه زمين را براى او سجدهگاه ساخت و وسيله طهارت (بعنوان تيمّم بر زمين) و او را رسول همه ساخت از سفيد و سياه و جن و انس، به او جزيه را (سرانهاى كه از كفار اهل كتاب دريافت شود) بخشيد و اسيران
مشركان را و فدائيى كه دهند (مالى كه براى آزاد كردن اسير مى دادند) سپس به او تكليفى متوجه شد كه به هيچ كدام از پيغمبران متوجه نشده بود و شمشيرى بىجلد از آسمان برايش فرود آمد و به او گفته شد كه (84 سوره نساء):
«بايد در راه خدا نبرد كنى و جز خودت را در درجه اول مكلّف بدان ندانى» (يعنى پيش جنگ باشى) ..پ 2- از سماعة بن مهران گويد: به امام صادق (ع) گفتم قول خدا عز و جل (سوره احقاف): «شكيبا باش چنانچه رسولان اولو العزم شكيبا بودند» چه معنا دارد؟
فرمود: مقصود از آنها نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمد است (ص).
گفتم: چگونه اولو العزم شدند؟
فرمود: زيرا نوح با كتاب و شريعتى مبعوث شد و هر كه پس از او آمد به كتاب و شريعت و روش او عمل كرد تا حضرت ابراهيم صحف را آورد و فرمان ترك كتاب نوح (ع) را نه از راه كافر شدن بدان، و هر پيغمبرى بعد از ابراهيم آمد به شريعت و روش و صحف ابراهيم عمل كرد تا موسى (ع) تورات را آورد با شريعت و روش خود و فرمان ترك صحف و هر پيغمبرى بعد از موسى آمد به تورات و شريعت و روش او عمل كرد تا مسيح انجيل را آورد و فرمان ترك شريعت موسى و روش او را، و هر پيغمبرى بعد از مسيح آمد به شريعت و روش او عمل كرد تا محمد (ص) آمد و قرآن را آورد و شريعت و برنامه اسلام را، پس حلال او تا روز
قيامت حلال است و حرام او تا روز قيامت حرام است، پس اينهايند اولو العزم از رسولان (ع).
