باب گلچينها و كلياتى از روايات در باره ولايت

پ‏1- از بُكَير بن أعين، گفت: امام باقر (ع) بارها مى‏فرمود:

كه خدا پيمان ولايت ما را از شيعه‏هاى ما در روزى گرفته كه در آن روز از ذره‏ها پيمان گرفته است و از آنها اقرار براى خود گرفته به پروردگارى و براى محمد (ص) به پيغمبرى.پ 2- از عقبه از امام باقر (ع) به راستى خدا خلق را آفريد، هر كدام را دوست داشت از ماده‏اى كه دوست داشت آفريد و آنچه را دوست مى‏داشت از گِل بهشت آفريد، و آنچه را بد داشت از ماده‏اى آفريد كه بد مى‏داشت و آنچه را بد مى‏داشت از گِل دوزخ آفريد سپس آنها را در يك سايه‏اى برانگيخت، من گفتم: سايه چيست؟ فرمود: نمى‏بينى كه در برابر آفتاب سايه‏اى دارى و آن‏

 

چيزى نيست، سپس خدا پيغمبران را در ميان آنها مبعوث كرد تا آنها را دعوت كنند به اقرار به خدا و اين است مقصود از قول خدا (87 سوره زخرف): «و اگر از آنها بپرسى كه چه كسى آنها را آفريده است؟

هر آينه بگويند: خدا» سپس آنها را دعوت كرد كه اقرار كنند به پيغمبران، برخى اقرار كردند و برخى انكار كردند، سپس آنها را دعوت كرد براى اقرار به ولايت ما، سوگند به خدا كه هر كه را دوست مى‏داشت بدان اقرار كرد و هر كه را دشمن مى‏داشت آن را انكار كرد و اين است معنى قول خدا (74 سوره يونس): «پس نبودند كه ايمان آورند بدان چه پيش از آن تكذيب كرده بودند»، سپس امام باقر (ع) فرمود: تكذيب در آنجا بوده است.پ 3- امام صادق (ع) فرمود: ولايت ما ولايت خدا است كه مبعوث نشده هيچ پيغمبرى جز براى آن.پ 4- از عبد الاعلى گفت: شنيدم از امام صادق (ع) مى‏فرمود:

هرگز هيچ پيغمبرى نيامده جز به معرفت حق ما و تفضيل ما بر ديگران.پ 5- از ابى الصباح كنانى از امام باقر (ع) گويد: شنيدم كه مى‏فرمود:

به خدا در آسمان هفتاد صف از فرشتگان است كه اگر

 

همه مردم روى زمين جمع شوند تا يك صف آنها را بشمارند نتوانند شمرد و به راستى همه آنها دين دارى كنند به ولايت ما.پ 6- از محمد بن فضيل از ابو الحسن (ع) فرمود: ولايت على (ع) نوشته است در همه صحف پيغمبران، و خدا هيچ پيغمبرى مبعوث نكرده مگر با عقيده به نبوت محمد (ص) و امامت على (ع).پ 7- امام باقر (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل على (ع) را نشانه‏اى ميان خود و خلقش گماشته، هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه او را منكر باشد كافر است و هر كه به او نادان ماند گمراه است و هر كه با او ديگرى را به امامت منصوب داند مشرك است و هر كه به ولايت او در آيد به بهشت رود.پ 8- از ابى حمزه، گويد: شنيدم از امام باقر (ع) مى‏فرمود: به راستى على (ع) درى است كه خدا آن را گشوده است هر كه در آن آيد مؤمن است و هر كه از آن برآيد و كنار رود كافر است و هر كه نسبت بدان بى‏طرف ماند نه در آن در آيد و نه از آن برآيد از آن طبقه باشد كه خداى تبارك و تعالى در باره آنها به خواست خود عمل كند.پ 9- بُكَير بن اعين گفت: امام باقر (ع) بارها مى‏فرمود: به‏

 

 

راستى خدا پيمان شيعيان ما را به ولايت ما گرفته است در حالى كه ذر بودند، در روزى كه در آن روز پيمان بر ذرها ستد براى اقرار به ربوبيت خود و به نبوت محمد (ص)، و خدا امت محمد (ص) را بر آن حضرت عرضه كرد در عالم طينت و آنان سايه‏اى بودند و آنها را از همان گِل آفريد كه آدم (ع) را از آن آفريد و خدا ارواح شيعه‏هاى ما در دو هزار سال پيش از بدن‏هاى آنها آفريد و بر آن حضرت عرضه كرد و رسول خدا (ص) را به آنها شناسانيد و على (ع) را به آنها شناسانيد و ما هم آنها را از سياق گفتار و گوشه و كنايه آن مى‏شناسيم.