پ1- از بُكَير بن أعين، گفت: امام باقر (ع) بارها مىفرمود:
كه خدا پيمان ولايت ما را از شيعههاى ما در روزى گرفته كه در آن روز از ذرهها پيمان گرفته است و از آنها اقرار براى خود گرفته به پروردگارى و براى محمد (ص) به پيغمبرى.پ 2- از عقبه از امام باقر (ع) به راستى خدا خلق را آفريد، هر كدام را دوست داشت از مادهاى كه دوست داشت آفريد و آنچه را دوست مىداشت از گِل بهشت آفريد، و آنچه را بد داشت از مادهاى آفريد كه بد مىداشت و آنچه را بد مىداشت از گِل دوزخ آفريد سپس آنها را در يك سايهاى برانگيخت، من گفتم: سايه چيست؟ فرمود: نمىبينى كه در برابر آفتاب سايهاى دارى و آن
چيزى نيست، سپس خدا پيغمبران را در ميان آنها مبعوث كرد تا آنها را دعوت كنند به اقرار به خدا و اين است مقصود از قول خدا (87 سوره زخرف): «و اگر از آنها بپرسى كه چه كسى آنها را آفريده است؟
هر آينه بگويند: خدا» سپس آنها را دعوت كرد كه اقرار كنند به پيغمبران، برخى اقرار كردند و برخى انكار كردند، سپس آنها را دعوت كرد براى اقرار به ولايت ما، سوگند به خدا كه هر كه را دوست مىداشت بدان اقرار كرد و هر كه را دشمن مىداشت آن را انكار كرد و اين است معنى قول خدا (74 سوره يونس): «پس نبودند كه ايمان آورند بدان چه پيش از آن تكذيب كرده بودند»، سپس امام باقر (ع) فرمود: تكذيب در آنجا بوده است.پ 3- امام صادق (ع) فرمود: ولايت ما ولايت خدا است كه مبعوث نشده هيچ پيغمبرى جز براى آن.پ 4- از عبد الاعلى گفت: شنيدم از امام صادق (ع) مىفرمود:
هرگز هيچ پيغمبرى نيامده جز به معرفت حق ما و تفضيل ما بر ديگران.پ 5- از ابى الصباح كنانى از امام باقر (ع) گويد: شنيدم كه مىفرمود:
به خدا در آسمان هفتاد صف از فرشتگان است كه اگر
همه مردم روى زمين جمع شوند تا يك صف آنها را بشمارند نتوانند شمرد و به راستى همه آنها دين دارى كنند به ولايت ما.پ 6- از محمد بن فضيل از ابو الحسن (ع) فرمود: ولايت على (ع) نوشته است در همه صحف پيغمبران، و خدا هيچ پيغمبرى مبعوث نكرده مگر با عقيده به نبوت محمد (ص) و امامت على (ع).پ 7- امام باقر (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل على (ع) را نشانهاى ميان خود و خلقش گماشته، هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه او را منكر باشد كافر است و هر كه به او نادان ماند گمراه است و هر كه با او ديگرى را به امامت منصوب داند مشرك است و هر كه به ولايت او در آيد به بهشت رود.پ 8- از ابى حمزه، گويد: شنيدم از امام باقر (ع) مىفرمود: به راستى على (ع) درى است كه خدا آن را گشوده است هر كه در آن آيد مؤمن است و هر كه از آن برآيد و كنار رود كافر است و هر كه نسبت بدان بىطرف ماند نه در آن در آيد و نه از آن برآيد از آن طبقه باشد كه خداى تبارك و تعالى در باره آنها به خواست خود عمل كند.پ 9- بُكَير بن اعين گفت: امام باقر (ع) بارها مىفرمود: به
راستى خدا پيمان شيعيان ما را به ولايت ما گرفته است در حالى كه ذر بودند، در روزى كه در آن روز پيمان بر ذرها ستد براى اقرار به ربوبيت خود و به نبوت محمد (ص)، و خدا امت محمد (ص) را بر آن حضرت عرضه كرد در عالم طينت و آنان سايهاى بودند و آنها را از همان گِل آفريد كه آدم (ع) را از آن آفريد و خدا ارواح شيعههاى ما در دو هزار سال پيش از بدنهاى آنها آفريد و بر آن حضرت عرضه كرد و رسول خدا (ص) را به آنها شناسانيد و على (ع) را به آنها شناسانيد و ما هم آنها را از سياق گفتار و گوشه و كنايه آن مىشناسيم.