پ1- جابر از امام باقر (ع) فرمود: به راستى نام خدا كه اعظم است، هفتاد و سه حرف است و همانا يك حرف از آن را آصف داشت و آن را به زبان آورد و زمين ميان او و ميان تخت بلقيس (از بيت المقدس تا صنعاى يمن- در حدود دو ماه راه) تا شد و به هم درنورديد تا آن تخت به دستش رسيد و سپس زمين به حال خود برگشت، اين كار در كمتر از چشم بهم زدن انجام شد، هفتاد و دو حرف از اسم اعظم نزد ما است و يك حرف از آن مخصوص خدا است كه براى خويش در علم غيب برگزيده
و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم.
پ2- هارون بن جهم گويد: يكى از اصحاب امام صادق (ع)
كه نامش را در ياد ندارم گفت: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
به عيسى بن مريم (ع) دو حرف داده شده كه با آنها كار مىكرد و به موسى چهار حرف داده شده بود و به حضرت ابراهيم هشت حرف و به حضرت نوح (ع) پانزده حرف و به آدم (ع) بيست و پنج حرف و به راستى خداى تعالى همه اينها را (2+ 4+ 8+ 15+ 25) به محمد (ص) داد و به راستى اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرف است كه هفتاد و دو حرفش را به محمد دادند و يك حرف از او دريغ شده.پ 3- على بن محمد نوفلى از امام عسكرى (ع) گويد: از آن حضرت شنيدم مىفرمود: اسم اعظم خدا هفتاد و سه حرف است، آصف يك حرف داشت و به زبان آورد و زمين ميان او تا سبأ (در يمن) شكافت و تخت بلقيس را در بر گرفت و به سليمان (ع) رسانيد و سپس در كمتر از چشم به هم زدن باز شد و به حال خود برگشت، هفتاد و دو حرف آن نزد ما است و يك حرف مخصوص خدا است كه در علم غيب آن را ويژه خود ساخته است.
