پ1- بريد عجلى گويد: از امام باقر (ع) تفسير قول خدا عز و
جل را پرسيدم (62 سوره نساء): «به راستى خدا به شما فرمان مىدهد كه امانات را به اهلش بپردازيد و چون ميان مردم حكم كنيد، به عدالت حكم كنيد» فرمود: مقصود، ما هستيم كه بايد امامِ سابق به امامِ بعد از خود بپردازد كتب و علم و سلاح را (نشانههاى امامت)، «و چون ميان مردم حكم كنيد، طبق قانون عدالتى باشد» كه به دست شما است.
سپس خطاب به مردم فرموده است (63 سوره نساء): «أيا آن كسانى كه گرويديد، اطاعت كنيد از خدا و اطاعت كنيد از رسول خدا و اولو الامر بر خودتان» و مقصود از اولو الامر هم خصوص ما ائمه هستيم، همه مؤمنان را تا روز قيامت فرمان داده به طاعت ما، و اگر بترسيد از تنازع و ستيزه در امرى، آن را رجوع دهيد به خدا و رسولش و به اولو الامر از خود، اين چنين نازل شده است و چگونه خدا عز و جل به آنها فرمان دهد كه از اولو الامر اطاعت كنند و به آنها اجازه دهد كه با آنها نزاع و ستيزه نمايند؟
همانا تكليف تنازع و رجوع به حكم را نسبت به مأمورين صادر فرموده كه به آنها گفته شده: «از خدا فرمان بريد و از رسول خدا و اولو الامر خود».پ 2- احمد بن عمر گويد: امام رضا (ع) تفسير قول خدا عز و جل (52 سوره نساء): «به راستى خدا به شما فرمان مىدهد كه امانات را به اهل آن بپردازيد» پرسيدم، فرمود: آنها ائمه از آل محمدند كه هر امامى بايد امانت را به امام بعد از خود رد كند به ديگرى ندهد و از او دريغ ندارد.پ 3- امام رضا (ع) در تفسير قول خدا عز و جل:
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها فرمود: آنان ائمهاند كه هر امامى به امام بعد از خود مىپردازد و به ديگرى نمىدهد و از او هم پنهان نمىدارد.پ 4- معلى بن خنيس گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خدا عز و جل: إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى أَهْلِها فرمود: خدا به امامِ سابق امر كرده كه هر چه نزد او است به امامِ بعد از خود بدهد.پ 5- فرمود كه: امامى نميرد تا امام بعد از خود را بشناسد و به او وصيت كند.پ 6- فرمود: به راستى امام مىشناسد امامى را كه بعد از او است و به او وصيت مىكند.پ 7- فرمود: عالمى نميرد تا خدا به او بياموزد كه به چه كسى وصيت كند.
