باب در اينكه ائمه (ع) همان رهبرانند

پ‏1- فضيل گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل (7 سوره رعد): براى هر قومى رهبرى است» فرمود: هر امامى رهبر دورانى است كه در ميان مردم آن است.پ 2- امام باقر (ع) در تفسير قول خداى عز و جل (7 سوره‏ رعد)

 «همانا تو بيم دهنده‏اى و براى هر مردمى رهبرى است» فرمود:

رسول خدا (ص) بيم دهنده است و در هر دورانى از ما رهبرى است كه آنها را بدان چه پيغمبر خدا (ص) آورده رهبرى كند، سپس رهبران پس از وى على (ع) است و اوصياء بعد از او يكى پس از ديگرى.پ 3- ابو بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» يعنى چه؟ فرمود: اى ابا محمد، رسول خدا (ص) بيم دهنده است و على (ع) رهبر بود، بگو بدانم امروز هم رهبرى هست؟

 

گفتم: آرى قربانت، هميشه از شما خانواده رهبرى پس از رهبرى بوده تا نوبت به شما رسيده، فرمود: اى ابا محمد، خدايت رحمت كناد، اگر چنان بود كه آيه‏اى در باره مردى نازل مى‏شد و چون آن مرد مى‏ميرد آن آيه هم مى‏مُرد و تمام مى‏شد كه قرآن مرده بود و تمام شده بود ولى بايد قرآن در آنچه مى‏ماند و مى‏پايد زنده و مجرى باشد، چنانچه در آنچه گذشته زنده و مجرى بوده است.پ 4- امام باقر (ع) در تفسير قول خداى تبارك و تعالى: «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ» فرمود: رسول خدا (ص) منذر و بيم ده بود و على (ع) رهبر بود، هلا به خدا اين مقام رهبرى از ما خاندان نرفته است و هميشه تاكنون در ما هست.