باب در اينكه برگزيده‏هاى خدا كه قرآن را ارث به آنها داده، ائمه (ع) اند

پ‏1- سالم گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل (29 سوره فاطر): «سپس ارث داديم كتاب را به كسانى كه برگزيديم از بندگان خود، برخى به خود ستم كردند و برخى ميانه روند و برخى پيش رو براى هر كار خيرى به اذان خدا» فرمود: پيشرو در خيرات امام است و ميانه رو عارف به امام و ستمكار به خود آنكه امام را نشناسد.پ 2- سليمان بن خالد گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى تعالى: «سپس ارث داديم كتاب را به كسانى كه برگزيديم از بندگان خود» فرمود: شما چه مى‏گوئيد؟ گفتم: مى‏گوئيم در باره‏

اولاد فاطمه است، فرمود: چنين نيست كه تو معتقدى، اين آيه شامل كسى نيست كه شمشير كشد و مردم را به شورش دعوت كند، گفتم: پس ستمكار به خود چه باشد؟ فرمود: آنكه در خانه نشسته و حق امام وقت را نشناخته، و مقتصد: عارف به حق امام است، و سابق بالخيرات: شخص امام است.پ 3- احمد بن عمر گويد: از امام رضا (ع) تفسير آيه: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا» را پرسيدم، فرمود: مقصود اولاد فاطمه‏اند، سابق بالخيرات: امام است، و مقتصد امام‏شناس است، و ظالم به نفس: آنكه امام را نشناسد ..پ 4- ابى ولاد گويد: از امام صادق (ع) از قول خداى عز و جل پرسيدم (115 سوره بقره): «آن كسانى كه به آنها كتاب را داديم آن را چنانچه شايسته است مى‏خوانند، آنان بدان ايمان دارند» فرمود: ايشان ائمه (ع) هستند.