پ1- يحيى بن عبد الله ابى الحسن صاحب الديلم گويد: از امام صادق (ع) شنيدم، در برابر جمعى از اهل كوفه كه نزد او بودند مى فرمود:
شگفت از اين مردم است كه دانش خود را همه از رسول خدا (ص) گرفتهاند و بدان عمل كردهاند و خود را رهبرى شده دانند و معتقدند كه خاندان او از علم او برنگرفتند، ما خاندان او هستيم و ذريّه او، در خانههاى ما وحى نازل شده و از نزد ما علم به آنها رسيده، آيا نظر دارند كه آنها مىدانند و هدايت شدهاند و ما مىدانيم و گمراه هستيم؟ به راستى كه اين محال است.پ 2- حكم بن عتيبه گويد: مردى در ثعلبيه حسين بن على (ع) را ملاقات كرد و آن حضرت به سوى كربلا مىرفت، خدمت آن حضرت رسيد و بر او سلام داد، حسين (ع) به او فرمود: تو از كدام
شهرى؟ گفت: از اهل كوفه هستم، فرمود: اى برادر اهل كوفه به خدا سوگند اگر در مدينه تو را مىديدم، اثر جبرئيل (جاى پاى او) را در خانه خود و نزول او را براى وحى به جدّم به تو مىنمودم، اى برادر اهل كوفه! مردم از نزد ما دانش را برگرفتند و از سر چشمه علم خاندان ما شربت علم نوشيدند، آيا آنها دانستند و ما ندانستيم؟ اين چيزى است كه شدنى نيست.
