پ1- از امام صادق (ع) كه فرمود:
هر كه براى خدا دوست دارد و براى خدا دشمن دارد و براى خدا ببخشد، او از كسانى كه ايمانش كامل است.پ 2- فرمود: از محكمترين حلقههاى ايمان اين است كه:
دوست دارى براى خدا و دشمن دارى براى خدا و عطا كنى در راه خدا و دريغ دارى در راه خدا.پ 3- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
دوست داشتن مر مؤمن را در راه خدا از بزرگترين شعبههاى ايمان است، هلا هر كه دوست داشت در راه خدا و دشمن داشت در راه خدا و عطا كرد در راه خدا و دريغ داشت در راه خدا او از برگزيدههاى خدا است.پ 4- از ابى بصير از امام صادق (ع) گويد: شنيدمش مىفرمود:
آنها كه در راه خدا با همديگر دوستى كنند. روز قيامت بر فراز منبرهائى از نورند، نور چهرهشان و نور تنهاشان و نور منبرهاشان به هر چيزى تابد تا آنكه بدان شناخته شوند و گويند: اينانند كه در راه خدا همديگر را دوست داشتند.پ 5- از فضيل بن يسار، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از حب و بغض كه از ايمانند؟
در پاسخ فرمود: مگر ايمان جز حب و بغض است؟ سپس اين آيه را خواند (7 سوره حجرات): «محبوب كرد ايمان را براى شما و آن را در دلهاى شما آراست و مكروه و نفرت آميز كرد نزد شما كفر و فسق و نافرمانى را، آنانند راه يافتهها».پ 6- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) به اصحابش فرمود:
كدام يك از حلقههاى ايمان محكم ترند؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند و برخى گفت: نماز و برخى گفت: زكاة و بعضى از آنها گفت: روزه و بعضى گفتند كه: آن حج است و عمره و بعضى
گفتند: جهاد است، رسول خدا (ص) فرمود: براى آنچه گفتيد:
فضيلتى است و آنكه من پرسيدم نيست ولى محكمتر حلقه ايمان، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا و مهرورزى با دوستان خدا و بىزارى از دشمنان خدا است.پ 7- رسول خدا (ص) فرمود:
كسانى كه در راه خدا با همديگر دوستى كنند روز قيامت بر روى يك زمين از زبرجد سبز در سايه عرش خدا سمت راست آنانند، هر دو دست آن راست است، چهرههايشان از آفتاب تابان سپيدتر و روشنتر است، به مقام آنها رشك برد هر فرشته مقرب و هر پيغمبر مرسل، مردم مىگويند: اينان چه كسانند؟ گفته شود:
با همديگر دوستان در راه خدا.پ 8- از ابى حمزه ثمالى از على بن الحسين (ع) فرمود:
چون خدا عز و جل اولين و آخرين را گرد آورد يك جارچى به پا شود و جار كشد كه همه مردم بشنود مىگويد: كجايند آنان كه با يك ديگر براى خدا دوست بودند؟ جلو صفهاى مردم برخيزند و به آنها گفته شود: بىحساب به بهشت رويد، فرمود: فرشتهها بدانها برخورند و به آنها بگويند: به كجا مىرويد؟ پاسخ گويند:
بىحساب به بهشت، مىگويند: شما چه قسمتى از مردميد؟ در پاسخ مىگويند: ما آنهائيم كه با همديگر در راه خدا دوستى كرديم،
فرمود: مىگويند: كردار شماها چه بوده؟ جواب گويند: ما در راه خدا دوستى مىكرديم و در راه خدا دشمنى مىكرديم، فرمود:
مىگويند: چه خوب است مزد كارگران.پ 9- از امام صادق (ع) كه فرمود:
سه چيز از نشانههاى مؤمنند: خداشناسى، دانستن آنكه در راه خدا دوست بدارد و شناختن كسى كه بايد در راه خدا دشمن بدارد (يعنى معرفت امام برحق و معرفت مخالفان او).پ 10- از هشام بن سالم و حفص بن بخترى، از امام صادق (ع) فرمود:
به راستى مردى باشد كه شماها را دوست دارد و عقيده شما را نفهمد و خدا او را به وسيله دوستى شما به بهشت برد و به راستى مردى باشد كه شما را دشمن دارد و عقيده شما را نفهمد و خدا به وسيله بغض به شما او را به دوزخ برد.پ 11- از جابر جعفى از امام باقر (ع) فرمود:
هر گاه بخواهى بدانى كه خيرى در تو هست، به دلت نگاه كن، اگر اهل طاعت خدا را دوست دارد و گنهكاران را دشمن دارد، در تو خير هست و خدا دوست دارد و اگر اهل طاعت خدا را دشمن دارد و اهل گناه را دوست دارد، در تو خيرى نيست و خدايت دشمن دارد و مرد با كسى است كه او را دوست دارد.پ 12- فرمود:
اگر مردى دوست دارد مردى را براى خدا، خداوند به دوست داشتن وى، او را ثواب دهد و گرچه آن محبوب در علم خدا از اهل دوزخ باشد و اگر مردى ديگرى را دشمن دارد براى خدا، خداوند وى را به دشمنى با او، ثواب دهد و اگر چه آن مبغوض در علم خدا از اهل بهشت باشد.پ 13- از امام صادق (ع) فرمود:
بسا دوستى براى خدا و رسول است و بسا براى دنيا، آنچه براى خدا و رسول است، ثوابش بر خدا است و آنچه براى دنيا است اثرى ندارد.پ 14- فرمود:
دو مسلمان به هم برخورند و بهترشان آن كسى است كه رفيق خود را بيشتر دوست دارد.پ 15- فرمود:
هرگز دو مؤمن به هم بر نخورند جز آنكه بهتر آن دو دوست ترين آنها است نسبت به رفيقش.پ 16- فرمود:
هر كه به خاطر دين، دوستى نكند و به خاطر دين، دشمنى نكند، دين ندارد.
