باب راستى و امانت پردازى

پ‏1- از امام صادق (ع) فرمود:

به راستى خدا عز و جل پيغمبرى را مبعوث نكرده است جز به راستگوئى و پرداخت امانت به نيكو كار و بدكار.پ 2- فرمود (ع):

به نماز خواندن و روزه گرفتن آنها فريب نخوريد، زيرا بسا كه مرد انس گيرد به نماز و روزه تا آنجا كه اگر آن را وانهد به هراس افتد ولى آنها را بيازمائيد به راستگوئى و امانت پردازى.پ 3- فرمود (ع):

هر كه زبانش راست است كردارش پاك است.پ 4- از ابى المقدام كه امام باقر (ع) اول بار كه نزد او رفتم به من فرمود:

راستگوئى را پيش از حديث ياد بگيريد.

 

پ‏5- از ابى كهمس، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: عبد اللَّه بن أبى يعفور به شما سلام مى‏رساند، بر تو و بر او سلام، چون نزد عبد اللَّه رفتى، سلام به او برسان و بگو به او كه جعفر بن محمد به تو مى‏گويد:

بنگر بدان چه به واسطه آن، على (ع) نزد رسول خدا (ص) تقرب يافت و بدان بچسب، زيرا على (ع) همانا به مقامى كه نزد رسول خدا رسيد، رسيده است به واسطه راستگوئى و امانت پردازى.پ 6- از فضيل بن يسار كه امام صادق (ع) فرمود:

اى فضيل، نخست كسى كه راستگو را تصديق مى‏كند خدا عز و جل است، مى‏داند كه او راستگو است و خودش هم خود را تصديق مى‏كند و مى‏داند كه راست گو است.پ 7- از امام صادق (ع) فرمود:

همانا اسماعيل را صادق الوعد ناميدند براى آنكه در مكانى با مردى وعده گذاشت و تا يك سال در آنجا انتظار او را برد و خدا عز و جل او را صادق الوعد ناميد، سپس فرمود كه: آن مرد بعد از آن آمد و اسماعيل به او فرمود: من هميشه در انتظار تو بودم.پ 8- ربيع بن سعد از امام باقر (ع) كه گويد: به من فرمود:

اى ربيع، به راستى مردى راست مى‏گويد تا آنجا كه خدا او را صديق مى‏نويسد.

 

پ‏9- از ابى بصير، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

به راستى بنده‏اى راست گويد تا آنجا كه نزد خدا از راستگويان نوشته شود و دروغ گويد تا نزد خدا از دروغگويان نوشته شود، چون راست گويد، خدا عز و جل فرمايد، راست گفت و خوب كرد و چون دروغ گويد خدا عز و جل فرمايد دروغ گفت و بدكارى كرد.پ 10- از امام صادق (ع) فرمود:

مبلّغ مردم باشيد به كار خير نه تنها با زبان خود تا از شما كوشش و راستى و ورع بنگرند.پ 11- از امام صادق (ع) فرمود:

هر كه زبانش راستگو است كردارش پاك است و هر كه خوش نيت است به روزيش فزوده شود و هر كه با خانواده خود خوش رفتار است عمرش دراز است.پ 12- فرمود:

 

به طول ركوع و سجود مرد، نگاه نكنيد زيرا بدان عادت كرده و اگر آن را وانهد بهراسد ولى نگاه كنيد به راستگوئى و امانت پردازى او.