باب استغفار از گناه

پ‏1- از زراره، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود كه:

راستى چون بنده گناهى كند، از بامداد تا شب به او مهلت داده شود و اگر از خدا آمرزش خواست بر او نوشته نشود.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:

هر كه گناهى كند، هفت ساعت روز را به او مهلت دهند، و اگر سه بار گويد: «من آمرزش خواهم از آن خدائى كه معبود شايسته‏اى جز او نيست كه زنده و نگاه دارنده است» بر او نوشته نشود.پ 3- امام صادق (ع) فرمود:

چون بنده مؤمن گناهى كند، خدا هفت ساعت به او مهلت‏

 

دهد و اگر از خدا آمرزش خواست، چيزى بر او نوشته نشود و اگر اين ساعت‏ها گذشت و آمرزش نخواست، يك گناه بر او نوشته شود، راستى كه مؤمن تا پس از بيست سال هم گناه خود را يادآور شد تا از آن به درگاه پروردگارش آمرزش جويد و او را بيامرزد و كافر همان ساعت آن را فراموش كند.پ 4- زيد شحّام، از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) در هر روز هفتاد بار به درگاه خدا عز و جل توبه مى‏كرد، گفتم:

مى‏فرمود كه: أستغفر اللَّه و اتوب اليه، فرمود: نه، ولى مى‏فرمود:

اتوب الى اللَّه (به خدا بازمى‏گردم)، گفتم: راستى رسول خدا (ص) توبه مى‏كرد و بر نمى‏گشت و ما توبه مى‏كنيم و بر مى‏گرديم، در پاسخ فرمود: خدا يارى‏كننده است.پ 5- امام صادق (ع) فرمود:

هر كه گناهى كند، تا هفت ساعت روز مهلت دارد و اگر سه بار گويد: «آمرزش خواهم از خدا كه جز او معبود حقى نيست، زنده و پاينده است و به او باز گردم» بر او نوشته نشود.پ 6- امام صادق (ع) فرمود:

بسا كه مؤمن گناهى كند و پس از بيست سال به يادش آيد و از خدا آمرزش خواهد و خدايش بيامرزد و همانا به يادش آرد تا او را

 

بيامرزد و راستى كافر گناه مى‏كند و همان ساعت آن را فراموش مى‏نمايد.پ 7- امام صادق (ع) فرمود:

مؤمنى نباشد كه در شبانه روز چهل گناه كبيره كند و با پشيمانى مى‏گويد: «از خدائى آمرزش خواهم كه جز او شايسته پرستش نيست، زنده و پاينده است و نگارنده آسمان‏ها و زمين است، صاحب جلالت و كرامت است و از او خواستارم كه رحمت فرستد بر محمد و آلش و توبه مرا بپذيرد» جز اينكه خدا عز و جل او را بيامرزد و اگر كسى در يك روز بيش از چهل گناه كبيره كند، خيرى در او نيست (عقيده و ايمانى ندارد).پ 8- از جمعى اصحاب، كه حديث را بالا بردند (تا معصوم ع) فرمود: هر چيزى را داروئى است، و داروى گناه، آمرزش‏جوئى است.پ 9- از حفص، كه گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود:

هيچ مؤمنى نباشد كه گناهى كند جز اينكه تا هفت ساعت از روز، خدا عز و جل به او مهلت دهد و اگر توبه كند بر او نوشته نشود و اگر كه توبه نكند، خدا يك گناه بر او بنويسد، عبّاد بصرى نزد آن حضرت آمد و گفت: به ما رسيده است كه شما فرموديد: بنده‏اى نيست كه گناهى كند جز اينكه خدا عز و جل هفت ساعت از روز را به او مهلت دهد؟ فرمود: من چنين نگفتم، من گفتم: هيچ مؤمنى نباشد و چنين بوده است، گفته من (دلالت دارد كه مهلت، خاص مؤمن است و شامل مخالف و كافر نيست- از مجلسى ره).

 

پ‏10- از امام صادق (ع) كه فرمود:

 

هر كه در هر روز صد بار بگويد: أستغفر اللَّه، خدا عز و جل هفتصد گناه او را بيامرزد و در بنده‏اى كه هر روز هفتصد گناه كند، خيرى نيست.