پ1- از حسين بن امين، از امام باقر (ع)، فرمود:
هر كه به كمك برادر مسلمانش دريغ كند و در انجام حاجت او بخل نمايد، گرفتار شود به كمك كسى كه گنهكار شود به خاطر او و مزدى هم نبرد.پ 2- از امام باقر (ع)، فرمود:
هر مردى از شيعههاى ما كه نزد يكى از برادرانش برود و از او در حاجت خود كمك خواهد و به او كمك نكند با اينكه توانا باشد، خدا او را گرفتار كند كه حاجت ديگرى را از دشمنان ما بر آورد تا خدا او را در روز قيامت بدان عذاب كند.پ 3- از امام صادق (ع)، فرمود:
مردى دست از كمك برادر مسلمان خود و كوشش در آن بر ندارد و ترك همدردى و همكارى با او نكند، جز اينكه خدايش گرفتار كند به كمك كسى كه گناهكار شود به كمك كردن به او و مزدى هم نبرد.
پ4- از على بن جعفر، از برادرش امام كاظم (ع)، گويد:
شنيدمش مىفرمود:
هر كه مردى از برادرانش آهنگ او كرد و براى وضعى كه دارد به او پناهنده شده و او را پناه نداد با اينكه قادر است بدان پس محققاً پيوست خود را از خدا عز و جل بريده است.
