باب دعا براى روزى

پ‏1- از معاوية بن عمّار گويد: از امام صادق (ع) خواستم كه به من دعائى براى روزى بياموزد و به من دعائى آموخت كه چيزى را نديدم براى روزى از آن جالبتر باشد، فرمود: بگو:

اللهم ارزقنى من‏

 

فضلك الواسع الطيب، رزقاً واسعاً حلالًا طيباً بلاغاً للدنيا و الآخرة صبّاً صبّاً هنيئاً مريئاً من غير كدّ و لا منّ احد خلقك الّا سعة من فضلك الواسع فانك قلت (31 سوره نساء): «و اسألوا اللَّه من فضله» فمن فضلك اسأل و من عطيّتك اسأل و من يدك الملاء اسأل‏

 (بار خدايا به من روزى بده از فضلِ واسع و حلال و پاكِ خود، روزىِ واسع و حلال و پاك، رسا بكار دنيا و آخرت فرو ريز، فرو ريز، گوارا و خوش‏گوار و بى‏رنج و منّت از احدى جز از فضل وسيع خودت، زيرا تو گفتى: «از خدا خواهش كنيد از فضلِ او» من از فضلت خواستارم و از عطايت خواستارم و از آنچه پر دست دارى خواستارم).پ 2- از ابى بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: آمدن روزى را كند مى‏شمارم. به خشم شد و به من فرمود:

بگو: بار خدايا تو كفيل رزق من و هر جنبنده شدى، اى بهترين خوانده شده و اى بهترين عطا بخش، اى بهترين كسى كه از او خواهش شود و اى برتر كسى كه به او اميد دارند با من چنين و چنين كن.پ 3- از اسماعيل بن عبد الخالق گويد: مردى از اصحاب پيغمبر (ص) دير به خدمت او رسيد و سپس نزد آن حضرت آمد، پس رسول خدا (ص) به او فرمود: چه چيز موجب دير كردنت شد از آمدن نزد ما؟ عرض كرد: بيمارى و ندارى، فرمود: آيا به تو دعائى ياد ندهم كه خدا به وسيله آن بيمارى و ندارى را از تو ببرد؟ عرض كرد:

چرا يا رسول اللَّه، فرمود: بگو:

لا حول و لا قوة الَّا باللَّه العلى العظيم توكلت على الحى الذى لا يموت و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ‏

 

 

الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً

 

. گويد: درنگى نكرد كه نزد پيغمبر (ص) بازگشت و عرض كرد: يا رسول اللَّه خداوند بيمارى و ندارى را از من برد.پ 4- از امام باقر (ع) فرمود:

براى طلب رزق در سجده نماز واجب بگو:

يا خير المسئولين و يا خير المعطين ارزقنى و ارزق عيالى من فضلك الواسع فانّك ذو الفضل العظيم‏

.پ 5- از ابى بصير گويد: به امام صادق (ع) از نيازمندى شكايت كردم و از او خواستم كه به من دعائى در طلب روزى بياموزد و دعائى به من آموخت كه از آن وقت كه با آن دعا كردم نيازمند نشدم، فرمود:

در دنبالِ نماز شب در حال سجده بگو:

يا خير مدعوّ و يا خير مسئول و يا اوسع من اعطى و يا خير مرتجى ارزقنى و اوسع علىّ من رزقك و سبّب لى رزقاً من قبلك انك على كل شى‏ء قدير

.پ 6- از امام باقر (ع) كه مردى نزد پيغمبر (ص) آمد و گفت:

يا رسول اللَّه من عيال‏مندم و قرض دار و حالم سخت شده، به من دعائى بياموز كه با آن به درگاه خدا دعا كنم تا به من روزى دهد و قرضم را

 

بپردازم و بدان بر عيالم كمك گيرم، رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده خدا، وضوء بساز و وضويت را كامل بساز و سپس دو ركعت نماز بگذار با ركوع و سجود كامل، سپس بگو:

يا ماجد يا واحد يا كريم (يا دائم) اتوجه اليك بمحمد نبيك نبى الرحمه، يا محمد يا رسول اللَّه انى اتوجه بك الى اللَّه ربك و ربى و رب كل شى‏ء ان تصلى على محمد و اهل بيته و أسألك نفحةً كريمةً من نفحاتك و فتحاً يسيراً و رزقاً واسعاً المّ به شعثى و أقضي به دينى و أستعين به على عيالى‏

.پ 7- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) اين دعا را تعليم داد:

يا رازق المقلّين (روزى ده ندارها) يا راحم المساكين يا ولى المؤمنين، يا ذا القوّة المتين صلّ على محمد و اهل بيته و ارزقنى و عافنى و اكفنى ما اهمّنى‏

.پ 8- از معمّر بن خلّاد گويد:

شنيدم أبو الحسن (ع) مى‏فرمود:

امام باقر به مردى نگريست كه مى‏گفت: بار خدايا از تو قوتِ حلال خواستارم. امام باقر (ع) فرمود: تو قوتِ پيغمبران را ميطلبى، بگو: بار خدايا راستى كه من از تو روزى حلال فراوان پاكيزه خواستارم از روزىِ تو.

 

پ‏9- از احمد بن محمد بن ابى نصر گويد: به امام رضا (ع) گفتم:

قربانت، به درگاه خدا عز و جل دعا كن كه روزى حلال به من دهد.

پس فرمود: مى‏دانى حلال چيست؟

گفتم: آنچه در نزد ما است از كسب پاك.

پس فرمود: على بن الحسين (ع) مى‏فرمود: حلال، قوت برگزيدگان است.

سپس فرمود: بگو: از تو رزق فراوان خواستارم.پ 10- از امام صادق (ع) فرمود:

بگو: بار خدايا روزيم را فراوان كن و عمرم را دراز كن و مرا از ياوران دينت بگردان و ديگرى را بجاى من منه.پ 11- از امام كاظم (ع) در دعاى رزق:

يا اللَّه يا اللَّه يا اللَّه از تو خواهش دارم بحق كسى كه بر تو حق بزرگ دارد كه رحمت فرستى بر محمد و آل محمد و به من روزى كنى عمل بدان چه يادم دادى از شناسائى حقت و برگشائى به رويم آنچه را از روزى خود از من دريغ كردى.پ 12- از ابى بصير كه به امام صادق (ع) گفتم:

ما رسيدن روزى را دير شمرديم.

خشم كرد و سپس فرمود: بگو: بار خدايا تو روزى من و روزى هر جاندارى را كفالت كردى، اى بهترين كسى كه خوانده‏

 

شود، اى بهترين كسى كه از او درخواست شود، و اى بهترين كسى كه ببخشد، و اى برتر هر كه به او اميد باشد، با من چنين و چنان كن.پ 13- از امام صادق (ع) كه على بن الحسين (ع) را شيوه بود كه اين دعا را مى‏خواند:

بار خدايا از تو خواستارم معيشت خوبى كه در همه حوائجم از آن نيرو گيرم و بدان در دوران زندگى اين جهان براى آخرتم وسيله سازم بى‏آنكه مرا بدان به خوش‏گذرانىِ بيجا وادارى تا سركشى كنم يا به من آنقدر تنگ بگيرى كه بدبخت شوم، از رزقِ حلالت به من بده و از باران فضلت به من تفضّل كن، نعمت بخشى شايانى باشد و عطائى پيوسته و بى‏منّت سپس به واسطه بسيارى نعمتت مرا از شكرش باز مدار و به خرّميش سرگرم مساز و به شكوفائى زيبائيش به آشوب مكش، و چندان مكاه كه رنج تحصيل آن دست مرا از كردار و عبادت كوتاه سازد و سينه و دلم را از هم و تشويش آن پر كند، به من در باره روزى آنچه را عطا كن كه وسيله بى‏نيازى از شرار خلقت گردد و تا آنجا به زندگى من رسا باشد كه به رضوانت برسم و به تو پناهم، معبودا از شرّ دنيا و شرّ آنچه در دنيا است، دنيا را زندان من مساز و جدائى از آن را مايه اندوه من مكن، مرا از گرفتارى و آشوب آن چنان بر آور كه مورد پسند باشم و كردارم در آن پذيرفته باشد و به سر منزل زندگى جاويدم برسان و با نيكانم همنشين كن بجاى دنياى فنا پذير نعمت خانه پاينده‏ام بده، بار خدايا من به تو پناه برم از تنگ دستى و پريشانى دنيا و از يورش شياطين و سلاطين و شكنجه آنان و از ستم و دست اندازى هر كه در آن به من دست‏اندازى‏

 

 

پ‏كند، بار خدايا هر كه به من نيرنگ كند نيرنگش بزن و هر كه آهنگ من كند آهنگ او كن و هر كه به من تيغ كشد تيغش را كند كن و هر كه به من آتش افروزد شعله‏اش را خاموش ساز و كفايت كن از من مكر مكّاران و بدر آور از براى من ديده كافران را و كفايت كن مرا از همّ و غمّ هر كس همّ و غمّى به من وارد مى‏كند و دفع كن از من شرّ حسودان را و مرا از آن نگهدار به آرامى و وقار، وزره استوار خود را به اندامم بپوشان و مرا در حفظ حفيظ خود نهان دار و حالم را اصلاح كن و كردارم را مصدّق گفتارم بنما و به اهل و مالم بركت بده.