پ1- از امام صادق (ع)، فرمود كه:
رسول خدا (ص) فرموده است در ضمن حديثى كه: هلا به راستى در دشمنى با يك ديگر از بن بر كنى است، مقصودم از بن بركندن موى نيست، ولى از بن كندن دين است.پ 2- از حذيفه بن منصور، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
از (حالقه) بپرهيزيد، زيرا كه مردم را به مرگ مىكشاند، گفتم: حالقه چيست؟ فرمود: قطع رحم است.پ 3- يكى از اصحاب ما گويد: به امام صادق (ع) گفتم:
برادران و عموزادگانم در خانه به من سخت گرفتند و آن را به من تنگ كردند تا مرا به يك اطاق در آن خانه پناهنده كردهاند و اگر اقدام كنم (اگر شما سخن گوئيد خ ل) هر چه در دست آنها است بستانم. گويد: در پاسخم فرمود: صبر كن، زيرا خدا براى تو گشايشى فراهم كند، گويد: برگشتم و در سال [صد] سى و يك وبائى آمد و به خداوند سوگند، همه مردند و يكى از آنها نماند، گويد: من مسافرت كردم و چون خدمت آن حضرت رسيدم فرمود:
حال خاندانت چطور است؟ گفتم: هر آينه به خداوند همه آنها مردند و كسى از آنها زنده نمانده است، فرمود: آن براى اين است كه با تو بد كردند و حق تو را نشناختند، تو از قطع رحم آنها بپرهيز، همه نابود شدند، تو دوست داشتى كه زنده باشند و به تو تنگ بگيرند؟
گفتم: آرى به خدا.پ 4- از امام باقر (ع) كه در كتاب على (ع) است كه سه خصلت باشند هر كه داراى آنها باشد، نميرد تا بد عاقبتى آنها را ببيند: شورش و ستمگرى، قطع رحم و قسم دروغ كه بدان با خدا مبارزه و هم نبردى مىشود، و به راستى طاعتى كه زودتر ثوابش عايد مىشود، صله رحم است، و راستى كه مردمى نابكارند و با هم صله رحم كنند و اموالشان فراوان شود و ثروتمند گردند و به راستى كه
قسم دروغ و قطع رحم، خانمانها را ويران و بيابان خشك و خالى كنند كه اهلش نابود گردند و خويشى را از جاى بر آرند (تباه كنند خ ل) و از جا برآوردن خويشى مايه قطع نسل است.پ 5- از عنبسه بن عابد، گويد: مردى به امام صادق (ع) از خويشانِ خود شكايت كرد، به او فرمود: خشمت را فرو خور و اقدام كن (خوبى كن خ ل) در پاسخ گفت: آنان مىكنند و مىكنند (يعنى هر گونه عمل زيانبخشى را) فرمود: تو هم مىخواهى چون آنان باشى تا خدا به شما نظر ترحم نكند (يعنى در دنيا و آخرت لطف خود را از شما دريغ دارد).پ 6- رسول خدا (ص) فرمود:
از خويش خود مبر و گرچه او از تو ببرد.پ 7- امير المؤمنين (ع) در خطبه خود فرمود:
پناه برم به خدا از گناهانى كه زود نابود كنند، عبد اللّه بن كوّاء يشكرى خدمت آن حضرت برخاست و گفت: يا امير المؤمنين! آيا گناهانى هستند كه زود نابود كنند؟ فرمود: آرى، واى بر تو، آن قطع رحم است، راستى كه خاندانى با هم فراهم شوند و با هم كمك كنند و با اينكه بد كارند خدا به آنها روزى مىدهد، و به راستى خاندانى از هم جدا مىشوند و با يك ديگر قطع رحم مىكنند و خدا آنها را محروم مىكند با اينكه پرهيزكارند.
پ8- از امام باقر (ع)، فرمود كه:
امير المؤمنين (ع) فرموده است: هر گاه قطع رحم گردد، اموال در دست اشرار نهاده گردد.
