باب استدراج و نعمت گير كردن

به راستى چون خدا خير بنده‏اى را خواهد و آن بنده گناهى كند، خدا دنبالش او را كيفرى دهد و به ياد او آورد و استغفار كند و چون بد بنده‏اى را خواهد و آن بنده گناهى كند، دنبالش به او نعمتى دهد تا استغفار را از ياد او ببرد و به آن گناه ادامه دهد و اين است معنى قول خدا عز و جل (182 سوره اعراف): «محققاً آنها را نعمت گير كنيم از راهى كه ندانند» يعنى به وسيله نعمت دادن وقتى كه مرتكب گناه شوند.پ 2- از امام صادق (ع) پرسش شد از معنى استدراج، در پاسخ فرمود:

معنى آن اين است كه بنده چون گناهى كند، به او مهلت داده شود و هنگام آن گناه نعمت او تجديد گردد و او را از استغفار باز دارد و او نعمت گير شود از راهى كه نداند.

 

پ‏3- از سماعة بن مهران، گويد: از امام صادق (ع) تفسير قول خدا عز و جل (182 سوره اعراف): «محققاً آنان را نعمت گير كنيم از راهى كه ندانند» فرمود: آن بنده‏اى است كه گناهى مى‏كند و نعمت او تجديد مى‏شود با آن گناه و آن نعمت او را از استغفار از اين گناه باز مى‏دارد.پ 4- از امام صادق (ع)، فرمود:

بسا كسى كه فريب خورده است به نعمتى كه خداوند به او داده است و چه بسا نعمت گير و غافل گير شود به اينكه خداوند از او پرده پوشى كند و بسا كسى كه فريفته شود به ستايش مردم از وى.

 

پ‏1- از امام صادق (ع)، فرمود: