پ1- از حبيب احول، گفت: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود:
صدقهاى كه خدايش دوست دارد، اصلاح ميان مردم است وقتى ميان آنها به هم خورده و فاسد شده و نزديك كردن آنها است به هم، هر گاه از هم دورى كنند.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:
اگر ميان دو كس را اصلاح كنم، دوستتر است به من از اينكه دو اشرفى طلا صدقه دهم.پ 3- از مفضل، كه امام صادق (ع) فرمود:
هر گاه ميان دو تن از شيعه ما ستيزه ديدى، از مالم براى رفع آن مصرف كن.پ 4- از ابى حنيفه پيشرو حاج، گويد: من و دامادم در باره ارث ستيزه داشتيم كه مفضل به ما گذر كرد و ساعتى با ما توقف كرد و سپس گفت: به خانه بيائيد، ما نزد او رفتيم و ميان ما با چهار صد
در هم اصلاح كرد و آن را از خود به ما پرداخت، و چون از هر يك از ما نسبت به طرف او تعهد گرفت و آسوده خاطر شد، گفت: بدانى كه اين وجه از خودم نيست ولى امام صادق (ع) به من سفارش كرده و فرمان داده كه هر گاه دو مرد از شيعهها در چيزى با هم ستيزه دارند، آنها را اصلاح بده و از مال من براى رفع نزاع، خرج كن، اين از مال امام صادق (ع) است.پ 5- از امام صادق (ع) كه فرمود:
مصلح، دروغگو نيست.پ 6- از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (224 سوره بقره): «خدا را دست آويز سوگندهاى خود مسازيد تا خوش كردار و پرهيزكار و مصلح ميان مردم باشيد».
فرمود: چون دعوت شدى براى اصلاح ميان دو كس، مگو من سوگند خوردم كه اين كار را نكنم.پ 7- از معاويه بن وهب يا معاويه بن عمار كه گويد: امام صادق (ع) به من فرمود:
از قول من چنين و چنين ابلاغ كن- در چيزهائى كه بدانها دستور داده بود- من گفتم: فرموده شما را به آنها برسانم و از خود بگويم آنچه را به من فرموديد و جز آنچه را هم فرموديد؟ فرمود:
آرى، به راستى كه شخص مصلح، دروغگو نيست (همانا آن صلح و سازش است و دروغ نيست).