پ1- از امام صادق (ع) فرمود:
هر كه مؤمنى را سير كند، بهشت براى او واجب است و هر كه
كافرى را سير كند بر خدا سزا است كه دلش را از زقوم پر كند، خواه مؤمن باشد و خواه كافر.پ 2- امام صادق (ع) فرمود:
اگر من يك مسلمانى را اطعام كنم، نزد من دوستتر است از اينكه همه مردم يك افقى را اطعام دهم (راوى) گويد: گفتم:
يك افق چيست؟ فرمود: يك صد هزار يا بيشتر.پ 3- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:
هر كه سه تن از مسلمانان را اطعام كند، خدايش از سه بهشت در ملكوت آسمانها اطعام كند: فردوس و بهشت عدن و طوبى، درختى كه از جنّت عدن برآيد و پروردگار ما آن را به دست خود كاشته.پ 4- از امام صادق (ع) فرمود:
مردى نباشد كه دو مؤمن را در خانه خود در آورد و آنها را سير خوراك دهد جز آنكه بهتر باشد برايش از آزاد كردن يك بنده.پ 5- از على بن الحسين (ع) فرمود:
هر كه مؤمنى را در گرسنگى اطعام كند، خدايش از ميوههاى بهشت بخوراند و هر كه مؤمن تشنهاى را سيراب كند، خدايش از شراب سربسته بهشت بنوشاند.
پ6- از امام صادق (ع) فرمود:
هر كه مؤمن را اطعام كند تا سيرش سازد، هيچ كس اندازه مزدى كه در آخرت دارد نداند، نه فرشته مقرب و نه پيغمبر مرسل جز خدا پروردگار جهانيان، سپس فرمود:
از موجبات آمرزش، اطعام مسلمان گرسنه است، سپس قول خدا عز و جل را خواند (14- 16- سوره بلد): «يا اطعام در روز قحطى و گرسنگى* از يتيم يا خاكنشين مستمند».پ 7- امام صادق (ع) فرمود: رسول خدا (ص) فرموده است:
هر كه يك شربت از آب به يك مؤمن بنوشاند كه بدان توانا است، خدايش به هر شربتى هفتاد هزار حسنه بدهد و اگر به او نوشاند از آنجا كه نتواند شربت آب را به دست آرد، گويا ده بنده از فرزندان اسماعيل را آزاد كرده باشد.پ 8- از حسين بن نعيم، از امام صادق (ع) فرمود:
اى حسين، برادرانت را دوست دارى؟ گفتم: آرى، فرمود:
هلا راستش اين است بر تو حق است كه دوست بدارى هر كه را خدا (هر كه خدا را خ ل) دوست مىدارد، هلا به خدا هيچ كدام آنها را سود نرسانى تا او را دوست بدارى، آيا آنها را به خانهات دعوت مىكنى؟
گفتم: آرى، من غذا نمىخورم تا دو سه مرد يا كم و بيش به همراه من باشند، پس امام صادق (ع) فرمود:
هلا فضل ايشان بر تو بزرگتر است از فضل تو بر ايشان، پس من گفتم:
قربانت، آنها را از طعام خود بخورانم و فرشم را زير پاى آنها بيندازم و فضل آنها بيش از من باشد؟ فرمود: آرى زيرا وقتى آنها به منزلت درآيند، آمرزش برايت بياورند و آمرزش براى عيالت و چون از خانهات بيرون آيند، گناهان تو و خاندانت را ببرند.پ 9- از ابى محمد وابشى، گويد: اصحاب ما شيعه نزد امام صادق (ع) ياد آورى شدند و من گفتم: چاشتى و شامى نخورم جز آنكه دو سه تن يا بيش و كم از آنها همراهم باشند، امام صادق (ع) فرمود:
فضل آن ميهمانان بر تو ميزبان بزرگتر است از فضل تو بر آنان، من گفتم: قربانت، چگونه با اينكه من از طعام خودم به آنها مىخورانم و از مالم براى آنها خرج مىكنم و عيالم به آنها خدمت.
مىكند؟ فرمود: براى آنكه چون آنها بر تو وارد شوند، روزى بسيارى از طرف خدا عز و جل براى تو آورند و چون بيرون آيند با آمرزش تو بيرون شوند.پ 10- از عبد اللَّه وصّافى از امام باقر (ع) فرمود:
اگر من يك مرد مسلمان را اطعام كنم، بهتر است برايم از اينكه يك افق از مردم را اطعام كنم، من گفتم: افق چه اندازه
است؟ فرمود: ده هزار.پ 11- از ربعى، كه امام صادق (ع) فرمود:
هر كه برادر دينى خود را اطعام كند، مزد كسى را دارد كه گروهانى از مردم را اطعام كند، من گفتم: گروهان (از مردم) چند است؟
فرمود: صد هزار.پ 12- از سدير صيرفى، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود:
چرا هر روز يك بنده آزاد نكنى؟ گفتم: دارائى من بدان نرسد، فرمود:
هر روز يك مسلمانى را اطعام كن، گفتم: دارا باشد يا ندار؟
گويد:
فرمود: دارا هم بسا باشد كه طعامى خواهد.پ 13- امام صادق (ع) فرمود:
يك خوراكى كه برادر مسلمانم نزد من بخورد، دوستتر است نزد من از آزاد كردن يك بنده.پ 14- از صفوان جمال، كه امام صادق (ع) فرمود:
هر آينه اگر سير كنم مردى از برادرانم را، دوستتر است از
اينكه در اين بازار شما درآيم و از آن يك سر بنده بخرم و آزاد كنم.پ 15- امام صادق (ع) فرمود:
اگر پنج درهم برگيرم و در اين بازار شما در آيم و خوراكى بخرم و چند تن از مسلمانان را گردش فراهم كنم، بهتر است نزد من از اينكه يك بنده آزاد كنم.پ 16- از امام باقر (ع) پرسيده شد، با آزاد كردن بنده چه چيز برابر است؟ فرمود:
طعام يك مرد مسلمان.پ 17- از ابى شبل، گويد: امام صادق (ع) فرمود:
من چيزى را نبينم كه برابر ديدار مؤمن باشد جز طعام او و بر خدا سزا است كه هر كه مؤمن را اطعام كند، او را از طعام بهشت بخوراند.پ 18- امام صادق (ع) فرمود:
اگر مؤمن محتاجى را اطعام كنم، به من دوستتر است از اينكه او را ديدار كنم و اگر او را ديدار كنم، به من دوستتر است از اينكه ده بنده آزاد كنم.پ 19- امام صادق (ع) فرمود:
هر كه مؤمنِ دارائى را اطعام كند، برابر است با آزاد كردن
يكى از فرزندان اسماعيل كه او را از سر بريدن نجات دهد و هر كه مؤمن نيازمندى را اطعام كند، برابر است با آنكه صد تن از فرزندان اسماعيل را از سربريدن نجات دهد.پ 20- از نصر بن قابوس، كه امام صادق (ع) فرمود:
هر آينه اطعام يك مؤمن نزد مؤمن، محبوبتر است از آزاد كردن ده بنده و از ده حجّ، گويد: گفتم: از ده بنده و ده حج؟
گويد: در پاسخ فرمود:
اى نصر، اگر او را اطعام نكنيد بميرد يا خوارش كنيد (آيا خوارش مىكنيد؟ خ ل) برود به درِ خانه يك ناصبى دشمن اهل بيت و از او گدائى كند و مردن بهتر است برايش از گدائى از ناصبى.
اى نصر، هر كه مؤمنى را زنده كند، گويا همه مردم را زنده كرده است، اگر به او اطعام نكنيد، او را ميراندهايد و اگر به او اطعام كنيد، او را زنده كردهايد.
