باب در عقوبت سريع گناهان

پ‏1- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:

پنج است كه اگر درك كرديد از آنها به خدا پناه بريد:

هرگز هرزگى در مردمى آشكار نشود تا به جايى كه آن را علنى سازد جز اينكه در ميان آنها طاعون و دردهائى كه در اسلاف گذشته آنها نبوده پديدار گردد، و از كيل و ترازو كم نگذارند جز اينكه به قحطى و سنگينى و سختى مخارج زندگى و به ستم سلطان گرفتار شوند، و زكاة را دريغ ندارند جز اينكه باران آسمان از آنها دريغ شود و اگر به خاطر چهارپايان زبان بسته نباشد به آنها باران نبارد، و عهد و پيمان خدا و رسولش را نشكنند جز آنكه خدا دشمن آنها را بر آنها مسلّط كند و برخى از آنچه را دارند بگيرد، و حكم نكنند به غير آنچه خدا [عز و جل‏] نازل كرده جز اينكه خدا عز و جل كشمكش و نبرد ميان آنها فراهم سازد.پ 2- از امام باقر (ع) كه در كتاب رسول خدا (ص) دريافتيم كه: هر گاه پس از من زنا پديدار گردد، مرگ ناگهانى فراوان گردد و چون در كيل و وزن (پيمانه ترازو) كم و بيش شود، خدايشان به قحطى و كاستى مأخوذ دارد و هر گاه از زكاة دريغ كنند، زمين از بركت خود نسبت به زراعت و ميوه‏ها و معادن همه دريغ كند و هر گاه حكم به ناحق كنند، به ستم و عدوان همكار شوند و هر گاه پيمان شكنند، خدا دشمنان را بر آنها چيره سازد و چون قطع رحم كنند، خدا مال را به دست اشرار اندازد و هر گاه امر به معروف و نهى از منكر نكنند و پيروى از نيكان خاندان من ننمايند، خدا بدان آنها را بر آنها مسلّط گرداند و نيكان آنها دعا كنند، براى آنها اجابت نشود.