باب در كسى كه مخلوق را فرمانبرد به نافرمانى از خالق

پ‏1- از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:

هر كه خشنودى مردم را به خشم خدا جويد، خدا ستاينده او را از مردم نكوهش‏كننده او سازد.پ 2- از امام باقر (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود:

هر كه خشنودى مردم را بدان جويد كه خدا را به خشم آرد، هر كه ستاينده او باشد به نكوهش او برخيزد و هر كه طاعت و فرمانبرى خدا را به غضب مردم مقدّم دارد، خدا دشمنى هر دشمنى را براى او كفايت كند و حسد هر حسودى را و ستم هر ستم‏كننده را و خدا عز و جل برايش يار و پشتيبان باشد.پ 3- از امام صادق (ع) كه مردى به حسين (ع) نوشت: مرا با دو حرف پند بده، در پاسخش نوشت:

هر كه امرى را با نافرمانى خدا بطلبد، آنچه اميد دارد زودتر از دستش برود و از آنچه حذر دارد زودتر بر سرش آيد.پ 4- از محمد مسلم كه امام باقر (ع) فرمود:

 

دين ندارد كسى كه فرمانبرى كسى را دين خود داند كه نافرمانى از خدا كند، و دين ندارد كسى كه به افتراء ناحقى بر خدا دين دارى كند، و دين ندارد كسى كه به انكار يكى از آيات خدا دين دارى كند.پ 5- از جابر بن عبد اللَّه (انصارى) كه رسول خدا (ص) فرمود:

 

هر كه سلطانى را به خشم آوردن خدا خشنود سازد، از دين خدا بيرون رود.