باب ستمگرى و سرفرازى

پ‏1- رسول خدا (ص) فرمود:

شتابانترين بدى از نظر كيفر، ستمكارى و تعدّى است.

 

پ‏2- از امام صادق (ع)، فرمود:

شيطان به لشكرهاى خود مى‏گويد: ميان افرادِ آدمى‏زاده، حسد و ستم افكنيد كه اين دو در پيش خدا با شرك برابرند.پ 3- از مسمع ابى سيّار كه امام صادق (ع) به او نوشت در نامه‏اى، كه: نگاه كن مبادا هرگز سخنى در ستم و سركشى از تو سرزند و اگر چه تو را و تيره و تبارت را خوش آيد.پ 4- امير المؤمنين (ع) فرمود:

 

ايا مردم! راستى بغى و ستم، ياران خود را به آتش كشد، راستى اول كسى كه بر خدا سركشى كرد، عناق دختر آدم بود و اول كسى كه خدا او را كشت، همان عناق بود كه نشيمن او يك جريب در يك جريب بود و بيست انگشت داشت و در هر انگشتى دو ناخن داشت، چون دو داس، خدا بر او شيرى را چون فيل و گرگى را به بزرگى شتر و كركسى را به اندازه استرى چيره ساخت و او را كشتند و خدا جبّاران را در بهترين وضع و آسوده ترين حال خودشان كشته است.