باب سلامت دين‏

پ‏1- از امام صادق (ع) در تفسير قول خدا عز و جل (40 سوره مؤمن): «نگهداشت خدا او را از بديهاى آنچه نيرنگ ريختند» فرمود: هلا به او دست انداختند و او را كشتند ولى مى‏دانيد كه خدا او را چه نگهداشت؟ او را از اين نگهداشت كه از دين حقش بر نگردانيدند و بيرون نبردند.پ 2- از امام صادق (ع) كه در ضمن سفارش امير المؤمنين (ع) به اصحاب خود فرموده است:

بدانيد كه قرآن در شب و روز وسيله رهنمائى است و در شب تار با هر سختى و نيازى روشنى بخش است، چون بلائى رخ داد، مال خود را فداى جان كنيد و چون ناگوارى در رسد، جان خود را فداى دينِ خود كنيد و بدانيد هلاك شده كسى است كه دينش از دستش برود و غارت زده كسى است كه دينش را برده‏اند، هلا پس از داشتن بهشت، فقرى متصوّر نيست، هلا راستش اين است كه با دوزخ رفتن توانگرى معنى ندارد كه گرفتار بدان رهائى ندارد

 

و نابيناى بدان بهبود نگردد.پ 3- از امام باقر (ع) فرمود:

 

سلامتى دين و تندرستى از مال بهترند و مال هم زيور خوبى است در دنيا.پ 4- مردى از اصحاب امام صادق ع (هر سال) خدمت آن حضرت مى‏رسيد و دير زمانى گذشت كه به حجّ نرفت (و خدمت امام نرسيد) و يكى از آشنايان او خدمت آن حضرت رفت و امام به او فرمود: فلانى چه كار مى‏كند؟ (راوى) گويد: در پاسخ سخن را پيچده و شكسته ادا كرد و به گمانش كه مقصود امام وضع دارائى و مالى او است، امام صادق (ع) فرمود: دين او چگونه است؟ در پاسخ گفت: چنانچه شما دوست داريد، فرمود: به خدا كه او توانگر و بى‏نياز است.