پ1- از محمد بن مسلم، گويد: به امام صادق (ع) گفتم:
بفرمائيد تفسير قول خدا عز و جل را (33 سوره نجم): «آن كسانى كه كناره مىكنند از گناهان كبيره و هرزگيها جز لمم»، فرمود: لمم: آن گناهى است كه شخص بدان دست آلايد و سپس تا خدا خواهد از آن دست بدارد و باز بدان دست آلايد.پ 2- از محمد بن مسلم، از امام باقر و يا امام صادق (ع) گويد:
به او گفتم: (33 سوره نجم): «آن كسانى كه كه كناره مىكنند از كبائر اثم و فواحش جز لمم»، فرمود: مقصود از لمم، چيرگى است از گناه پس از چيرگى ديگر يعنى گناهى به دنبال گناهى كه بنده بدان دست مىزند و نزديك مىشود.پ 3- از اسحق بن عمار، گويد: امام صادق (ع) فرمود: هيچ مؤمنى نباشد جز اينكه گناهى دارد كه مدّتى آن را ترك كند و سپس بدان دست آلايد و اين است مقصود از قول خدا عز و جل «الّا اللمم» و من پرسيدم از او از تفسير قول خدا عز و جل (33 سوره نجم): «آن كسانى كه كناره كنند از كبائر اثم و فواحش جز لمم» فرمود:
مقصود از فواحش، زنا و دزدى است و لمم اين است كه شخصى دستى به گناه زند و از آن آمرزش جويد (يعنى بىدرنگ پشيمان شود و استغفار كند).پ 4- از عمرو بن جميع كه امام صادق (ع) فرمود: هر كه نزد ما آيد و فقه و قرآن و تفسير آن جويد، از او دست بداريد و هر كه نزد ما آيد تا عيبى كه خدا پوشيده، فاش كند، او را دور كنيد، يكى از آن مردم به او عرض كرد: قربانت! راستش اين است كه من عمرى است دچار گناهى هستم و همى خواستم كه از آن به كار ديگر اندر شوم و آن را وانهم و نتوانستم، در پاسخ او فرمود: اگر تو راستگوئى، خدايت دوست دارد و او را دريغ نيامده كه تو را از آن به كار ديگر بگرداند جز اينكه از او در ترس باشى.پ 5- از امام صادق (ع)، فرمود:
هيچ گناهى نيست جز آنكه بنده مؤمنى بدان مايل است،
مدتى آن را ترك كند و سپس بدان دست يازد و آن قول خدا عز و جل است (33 سوره نجم): «آن كسانى كه كناره مىكنند از كبائر گناه و از هرزگيها جز لمم»، فرمود: لمام بندهاى است كه دست به گناهى يازد پس از گناهى كه موافق سليقه او نيست، يعنى از طبع او نيست.پ 6- از ابن رئاب، گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مىفرمود:
راستى كه سرشت مؤمن دروغ گفتن و بخل و هرزگى نيست، و بسا كه دستى بدانها آلايد ولى بر آن نپايد، به او عرض شد كه: زنا مىكند؟
فرمود: آرى، ولى از آن نطفه فرزندى نيارد.
