باب سى و سوم در باره افروختن چراغ و آدابش

اخبار باب‏

پ‏1- عيون: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: چراغها را در شب خاموش كنيد تا فويسقه (دزدك شب كه موش است) آن را نكشد و خانه را با هر چه در آنست بآتش كشد (چراغها در آن زمان فتيله داشته و موش ميتوانسته آن را بكشد).پ 2- علل الشرائع: (نزديك بمضمون شماره 1 را آورده).پ 3- خصال: تا امام ششم (ع) فرمود: چهار چيز بهدر روند: تخم در شوره‏زار، چراغ در روشنى ماه، و خوردن سر سيرى و احسان بنا اهل.

خصال: در سفارش پيغمبر (ص) بعلى (ع) مانندش را آورده.پ 4- امالى طوسى: تا على (ع) كه فرمود: پنج چيز بيهوده باشند، چراغ كه بسوزانى در پرتو آفتاب كه روغن برود و پرتوش سودى ندارد، و باران فراوان در زمين شوره‏زار كه باران هدر شود و زمين سودى ندهد، و خوراكى كه آشپز خوب بپزد و نزد سير نهى كه بهره از آن نبرد، و زن زيبا كه بحجله و شوهر عنين و نامرد رود و از آن بهره نبرد، و احسان بكسى كه شكر آن نكند و قدرش ندارد.پ 5- همان: تا امام صادق (ع) كه فرمود: افروختن چراغ پيش از غروب آفتاب فقر را ببرد و روزى را فزايد.پ 6- امالى صدوق: تا رسول خدا (ص) كه فرمود: كه خدا براى شما بيست و چهار خصلت را بد دارد و شما را از آنها نهى كرده است و آنها را بر شمرد تا فرمود: و بد دارد كسى در خانه تاريك در آيد جز كه پيش او چراغى يا آتشى باشد.

خصال: مانندش را آورده.

 

 

پ‏گويم: تمامى آن در باب مناهى است.پ 7- مكارم الاخلاق: امام صادق (ع) فرمود: چون چراغ برايت آوردند بگو: بار خدا بما نورى بده كه با آن ميان مردم راه برويم، و ما را از نور خودت محروم مكن در روزى كه ملاقاتت كنيم، بما نورى بده كه تو خود نورى نيست شايسته پرستشى جز تو، و چون چراغ خاموش شود بگو: بار خدا بدر آور ما را از تاريكيها بسوى نور.