پ1- در مكارم- 218- از ابراهيم بن بسطام كه دزدها مرا گرفتند و در دهانم فالوده تند نهادند تا پخته شد و آنگاه آن را با برف پر كردند و همه دندانهايم سست و كنده شدند و امام رضا عليه السّلام را در خواب ديدم و باو شكوه كردم، فرمود: سعد بكار بر كه دندانهايت محكم شوند، و چون او را بخراسان آوردند بمن رسيد كه بشهر ما گذر كند، منش پيشواز كردم و باو سلام دادم و حالم را باو گفتم و خوابم را، فرمود: در بيدارى هم همان را بتو فرمايم، و منش بكار بستم و همه دندانهايم بازگشتند چنانچه بودند.پ 2- و از همان، از امام باقر عليه السّلام كه چون با اشنان دست و رو ميشست آن را بدهن ميبرد و مزه ميكرد و ميجويد و بدور مىانداخت و فرمود: اشنان بد است، دهن را گند آورد، رنگ را زرد كند، زانوها را سست كند و من آن را دوست دارم.پ بيان: شايد دوست داشته براى همان جويدن و شستن دهن و مفاسد آن در خوردن باشد.
فيروزآبادى گفته: اشنان- بضم و كسر معروف است، براى جرب و خارش خوبست، جلاده و پاك كن و حيض آور است و سبب سقط جنين.
من گويم: ابن بيطار برايش فوائد بسيار آورده و سخن در باره سعد و فوائدش گذشت.پ 3- در خصال 31- بسندى از حكم بن مسكين كه شنيدم امام ششم عليه السّلام ميفرمود: خوردن اشنان زانوان را سست كند و منى را فاسد سازد.پ 4- در محاسن- 563- از ابى الحسن عليه السّلام كه: خوردن اشنان گند دهن آرد.
در كافى (ج 6 ص 378) مانندش را آورده.پ 5- و از همان- ..- بسندش از سعد بن سعد كه بابى الحسن عليه السّلام گفتم: ما اشنان ميخوريم، فرمود: چون ابى الحسن عليه السّلام وضوء ميگرفت دو لب را مىبست و در آن
خصال بديست، سل آورد و منى را ببرد و زانوها را سست كند- الخبر-پ بيان: اينكه فرمود: وضوء ميگرفت يعنى چون بعد از غذا دست و دهن را با اشنان ميشست دهن را مىبست تا چيزى از آن درون دهانش نرود پس چگونه خوردنش خوب باشد.پ 6- در كافى (0 ص 379) بسندى از ابى عزيز مرادى كه از امام ششم عليه السّلام شنيدم ميفرمود: دندانهاتان را با سعد بشوئيد كه دهن را خوشبو كند و در نيروى جماع بيفزايد.
