بخش امامت‏

بخش اول ضرورت احتياج بحجت و اينكه زمين نبايد خالى از حجت باشد

بخش دوم اتصال خلفا و اوصيا از زمان آدم تا آخر دنيا

بخش سوم امامت با تعيين و نص امكان دارد، لازم است هر امامى امام بعد از خود را تعيين كند

بخش چهارم لزوم شناختن امام و اينكه عذرى پذيرفته نخواهد بود در ترك ولايت و امام‏شناسى

بخش پنجم كسى كه يكى از ائمه عليهم السّلام را انكار كند منكر همه‏ى آنها شده

بخش ششم مردم جز بوسيله امام هدايت نمى‏يابند و ائمه وسيله بين آنها و خدايند هر كس امام‏شناس باشد داخل بهشت مى‏شود

بخش هفتم فضائل اهل بيت عليهم السلام و تصريح بامامت آنها بطور عمومى

بخش هشتم آياتى كه در باره ائمه عليهم السّلام نازل شده

‏بخش نهم ائمه عليهم السّلام ذكر و اهل ذكر هستند و آنهايند مسئول و بر شيعيان واجب است كه از آنها بپرسند ولى جواب دادن بر ايشان واجب نيست‏

بخش دهم ائمه عليهم السّلام اهل علم قرآنند كه كتاب آسمانى بآنها داده شد و با قرآن مردم را باطاعت خدا واميدارند و راسخين در علمند

بخش يازدهم ائمه عليهم السّلام آيات و دلائل و كتاب خدايند

بخش دوازدهم كسانى را كه خداوند برگزيده و كتاب خويش را باو سپرده ائمه هستند و آل ابراهيم و اهل دعوت حقند

بخش سيزدهم در باره محبت خاندان نبوت كه پاداش رسالت است و ساير آياتى كه راجع به محبت ائمه نازل شده

بخش چهاردهم در تأويل آيه إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ‏

بخش پانزدهم تأويل والدين و ولد و ارحام و ذوى القربى باهل بيت پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم‏

بخش شانزدهم لفظ امانت كه در قرآن است يعنى «امامت»

بخش هفدهم وجوب اطاعت ائمه و اينكه منظور از ملك عظيم آنهايند و اولو الامرند و مورد رشك مردم‏

بخش هجدهم ائمه انوار خدا هستند و آيات نور در باره آنها تأويل شده

بخش نوزدهم بلند خانه‏هاى مقدس آنها در زمان حيات و بعد از مرگ و آنهايند مساجد مشرفه

بخش بيستم عرض اعمال بر ائمه و اينكه آنها گواه بر خلقند

بخش بيست و يكم تأويل مؤمنين و ايمان و مسلمين و اسلام بائمه و ولايت ايشان و تأويل كفار و مشركين و كفر و شرك و جبت و طاغوت ولات و عزى و اصنام بدشمنان و مخالفين ايشان‏

بخش بيست و دوم بخشى اختصاصى در مورد تفسير آيه قُلْ إِنَّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ

بخش بيست و سوم ائمه عليهم السلام ابرار و متقين و سابقون و مقربين و شيعيان آنها اصحاب يمين و دشمنانشان فجار و اشرار و اصحاب شمالند

بخش بيست و چهارم ائمه عليهم السلام سبيل و صراط هستند و شيعيان آنها در راه و صراط استوارند

بخش بيست و پنجم استقامت در راه ولايت است

بخش بيست و ششم ولايت ائمه صدق است و صادقين و صديقين و شهداء و صالحين آنهايند

بخش بيست و هفتم در تأويل آيه أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ

بخش بيست و هشتم حسنه و حسنى ولايت است و سيئه دشمنى و عداوت با ائمه عليهم السّلام است‏

بخش بيست و نهم ائمه نعمت خدايند و ولايت داشتن شكر اين نعمت است و آنها فضل و رحمت اويند و نعيم همان ولايت است نعمت بزرگ خدا بر مردم بوسيله آنها است‏

بخش سى‏ام ائمه عليهم السلام نجوم و علامات هستند در اين بخش غرائبى از تفسير در مورد آنها و دشمنانشان ذكر مى‏شود

بخش سى و يكم ائمه حبل اللَّه متين و دستاويز استوار هستند و آنها چنگ بخدا زده‏اند

بخش سى و دوم حكمت، معرفت امام است

بخش سى و سوم ائمه عليهم السلام صافون و مسبحون و صاحب مقام معلوم و حاملين عرش و سفراى كرام هستند

بخش سى و چهارم ائمه عليهم السلام اهل رضوان و درجات عالى هستند و دشمنانشان مستوجب سخط و عقوباتند

بخش سى و پنجم ائمه عليهم السّلام معنى «الناس» در قرآن هستند

بخش سى و ششم ائمه عليهم السّلام دريا و لؤلؤ و مرجانند

بخش سى و هفتم ائمه عليهم السّلام ماء معين و بئر معطله و قصر مشيدند- ابر و باران و سايه و ميوه‏جات و ساير منافع ظاهرى بعلم و بركات آنها تفسير شده‏

بخش سى و هشتم تأويل نحل (زنبور عسل) در قرآن بائمه عليهم السّلام

بخش سى و نهم ائمه عليهم السّلام سبع مثانى هستند

بخش چهلم ائمه عليهم السّلام اولى النهى هستند

بخش چهل و يكم ائمه عليهم السّلام علماء در قرآنند و شيعيان آنها اولو الالباب

بخش چهل و دوم ائمه عليهم السّلام متوسمين هستند و تمام زندگى مردم را با ديدن آنها مى‏دانند

بخش چهل و سوم آيه وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ تا وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً در باره آنها نازل شده

بخش چهل و چهارم ائمه عليهم السّلام شجره طيبه هستند در قرآن و دشمنان آنها شجره خبيثه‏

بخش چهل و پنجم ائمه عليهم السّلام هدايت و هدى و هاديان در قرآنند

بخش چهل و ششم ائمه عليهم السلام (خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ) هستند و امام در قرآن دو نوع است

بخش چهل و هشتم ائمه عليهم السّلام خلفاى خدايند

بخش چهل و نهم ائمه عليهم السّلام مستضعفينى هستند كه بآنها وعده پيروزى از جانب خدا داده شده

بخش پنجاهم ائمه عليهم السلام (كلمات اللَّه) هستند و شيعيان آنها كلم طيب

بخش پنجاه و يكم ائمه عليهم السّلام (حرمات اللَّه) هستند

بخش پنجاه و دوم ائمه عليهم السّلام و ولايت آنها عدل و معروف و احسان و قسط و ميزان است و ترك ولايت آنها و ولايت دشمنانشان كفر و فسوق و عصيان و فحشا و منكر و بغى است‏

بخش پنجاه و سوم ائمه عليهم السلام (جنب اللَّه و وجه اللَّه و يد اللَّه) هستند

بخش پنجاه و چهارم كسانى كه در قرآن مورد رحمت خدا قرار گرفته ائمه و شيعيان آنهايند

بخش پنجاه و پنجم آيات قرآنى كه حاكى دوستى ملائكه با ائمه عليهم السّلام و استغفار براى شيعيان آنها است‏

بخش پنجاه و ششم ائمه عليهم السلام حزب اللَّه و بقية اللَّه و كعبه و قبله و افشاندن علم همان علم اوصياء است

بخش پنجاه و هفتم آنچه در باره ائمه نازل شده از تعبيرهائى مانند حق و صبر و رباط و عسر و يسر

بخش پنجاه و هشتم ائمه عليهم السّلام مظلوم هستند آياتى كه شاهد ظلم بآنها است‏

بخش پنجاه و نهم در تأويل آيه سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنِينَ

بخش شصتم ايام و ماهها بائمه تأويل شده است‏

بخش شصت و يكم نهى از گرفتن هر بطانة و وليجة و ولى بجز خدا و حجت او

بخش شصت و دوم ائمه عليهم السّلام اهل اعراف هستند كه خدا در قرآن فرموده داخل بهشت نمى‏شود مگر كسى آنها را بشناسد و آنها او را بشناسند

بخش شصت و سوم آياتى كه دلالت بر مقام ائمه و نجات دادن شيعيان در آخرت و سؤال از ولايت دارد

بخش شصت و چهارم آياتى كه در باره پيوند با ائمه عليهم السلام و اداى حقوق ايشان نازل شده

بخش شصت و پنجم تأويل سوره بلد در باره ائمه عليهم السّلام‏

بخش شصت و ششم ائمه عليهم السّلام نماز و زكات و حج و روزه و ساير طاعات هستند و دشمنانشان فواحش و معاصى ميباشند در بطن قرآن‏

بخش شصت و هفتم جوامع تأويل آنچه در باره ائمه عليهم السّلام نازل شده

بخش‏هاى: آفرينش و سرشت و ارواح ائمه عليهم السّلام

بخشهاى علامات امام و صفات و شرايط امامت‏

شناسائى ائمة عليهم السّلام با نورانيت و مختصرى از فضائل آنها

ابواب علوم ائمه عليهم السّلام

چند بخش در باره ساير فضائل و مناقب و عظمت ائمه عليهم السّلام

بخش‏هاى ديگر ولايت و دوستى و دشمنى با ائمه عليهم السّلام‏

بخش‏هاى مربوط به وفات ائمه عليهم السّلام و احوال آنها در هنگام وفات و قبل و بعد از وفات احوال جانشين بعد از امام

بخش‏هاى مناظرات و دلائل امامت