بحار الانوار جلد 67 و 68

باب 39 در بيان عدالت و صفاتى كه اگر اين اوصاف در هر كسى باشد عادل بودنش روشن مى‏شود و اخوت و برادرى با او لازم و غيبت كردن او ممنوع است

باب 40 در بيان اينكه كمال انسان به چيست و معناى مردانگى و جوانمردى

باب 41 در بيان اينكه چه چيزهائى نجات دهنده و چه چيزهائى نابودكننده انسان است

باب 42 (در بيان طبقات و اصناف مردم و ستايش زيبا رويان و افراد ساده و آزاد)

باب 43 در بيان محبت و دوستى خدا

باب 44 بياناتى در باره قلب و دل آدمى و شايستگى و تباهى آن و معناى واقعى و شنوائى و بينائى و سخن گفتن و حياة و زندگى‏

باب 45 اين فصل در باره درجات و مراتب نفس و در اينكه نبايد باو اعتماد نمود. و آراسته‏گى او چيست و چه چيزهائى براى او جلوه و زيبائى دارد. و معناى جهاد اكبر و بزرگترين پيكار. و حساب كشيدن از خويش. و مبارزه با نفس و گرد لذت‏ها و كامجوئى‏ها نگشتن و در فكر غذاها و خوراكهاى گوناگون نبودن است‏

باب 47 در باره اهميت و بيان اطاعت و فرمانبرى از خداوند و از رسول خدا و ائمه اطهار عليهم السّلام و تسليم بودن در برابر آنان و نهى (شديد) از تخلف و نافرمانى آنان و روى گردانيدن از گفتار آنان و اذيت آنان عليهم السّلام

باب 48 در برگزيدن و مقدم داشتن حق بر باطل و امر بگفتن حق و حقيقت گر چه تلخ و ناگوار باشد

باب 49 در باره كناره‏گيرى از مردمان شرور و پليد و انس و الفت با خدا

باب 50 در باره اينكه آن رقم بيهوشى و از خود بيخودشدنى كه بعضى از افراد بهنگام قرائت قرآن و يا ذكر از خود نشان ميدهند اين خود از اثر تسلط شيطان بر آنها است (كه اين عمل را در نظر آنان زينت ميدهد)

باب 51 در باره اينكه رهبانيت و ترك دنيا و ديرنشينى و صحرانشينى بيابان گردى از نظر اسلام ممنوع و نهى شده و همچنين همكارى و اجراء دستورات و فرامين اهل بدعت و هوا پرستان كه مقرراتى بر خلاف شريعت معمول ميدارند حرام و غير مجاز است‏

باب 52 در موضوع يقين و صبر و تحمل بر شدائد و استقامت در راه دين

باب 53: در باره نيت و شرائط آن و مراتب و درجات آن و ارزش و ثواب آن و اينكه عمل قبول شده بسيار كم و نادر است

باب 54 در باره اخلاص و معناى قرب و نزديكى خداوند متعال‏

باب 55 در موضوع مخفى داشتن عبادت و مذموميت شهرت بعبادت

باب 56 در طاعت و تقوى و ستايش متّقين و صفات و علائم آنان و اينكه ميزان ارزش و شرط قبولى عمل تقوى است‏

باب 57 در ورع و پرهيزگارى و اجتناب و دورى از امور مشكوك و شبهه‏ناك

باب 58 در باره زهد و پارسائى و مراتب و درجات آن‏

باب 59 در باره بيم و اميد و حسن ظن بخدا و گمان لطف و كرم از خداوند متعال داشتن 1

باب 59 در باره بيم و اميد و حسن ظن بخدا و گمان لطف و كرم از خداوند متعال داشتن 2

باب 60 اين باب در باره صدق راستگوئى و بيان مواردى كه ميتوان از راستگوئى خوددارى كرد. و همچنين در باره لزوم و وجوب اداء امانت و برگرداندن آن بصاحب او

باب 61 باب شكر

باب 62 در موضوع صبر و آسايش پس از گرفتارى است

باب 63 اين باب در موضوع توكل- واگذارى كار بخدا- تسليم در برابر اراده و تقديرات الهى- نكوهش اعتماد بغير حق و لزوم گفتن ان شاء الله در هر كارى (مقيد ساختن هر پيش بينى باراده و بمشيت پروردگار) است

باب 64 (در باره سعى و كوشش در عمل و ترغيب و تاكيدى كه در اين موضوع شده است)

باب 65 در باره انجام واجبات و دورى از محرمات است

باب 66 اين باب در باره اقتصاد و ميانه‏روى در عبادت و ادامه دادن حالت عبادت و در باره كار خير و سرعت و عجله در انجام آن و ارزش اعتدال و متوسط بودن انسان در تمام امور و استوار و ميان روى در عمل‏

باب 67 در باره ترك عجب و نداشتن صفت رذيله خودپسندى و راجع باعتراف و اقرار به تقصير و كوتاهى در عبادت

باب 68 در اينكه خداوند متعال بجهت صلاح و شايستگى و ايمان انسان فرزندان و اعقابش و همسايگانش را حفظ و مورد عنايت قرار دهد

باب 69 در اينكه خداوند هيچ كس را بگناهى كه ديگرى انجام داده عقاب و مواخذه نميكند

باب 70 در باره اعمال نيك و كارهاى خوبى كه بعد از اعمال زشت واقع مى‏شود و تفسير آيه إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ

باب 71 اين باب در باره مضاعف شدن ثواب حسنات و تاخير ثبت و ضبط گناهان از جهت فضل و كرم الهى و ثواب و پاداش بر نيت حسنه و تصميم گرفتن بانجام عمل نيك گر چه موفق بخود عمل نشود و در باره اينكه عزم و تصميم بر گناه تا وقتى خود عمل را مرتكب نشده عقاب و كيفرى ندارد

باب 72 اين باب در باره ثواب كسى است كه اگر روش نيكى از خود بيادگار گذاشته و در باره آنچه كه پس از مرگ انسان باو ميرسد

باب 73 باب خوشحال شدن بوسيله اعمال خوب و مسرورشدنش بكارهاى نيك

باب 74 در باره وفاء بعهد و بعملى كه براى خدا بر خود لازم كرده (نذر)

باب 75 در باره اينكه آرزوى موفق بودن به كارهاى نيك ثواب دارد و در باره اينكه انسان يك روش خيرى را بر خود لازم سازد و در اينكه بايد انسان راضى و خشنود باشد به آنچه كه انبياء و ائمه اطهار عليهم السّلام انجام داده‏اند

باب 76 در باره آماده شدن براى مرگ است

باب 77 در باره عفت و پاكدامنى و نگهدارى شكم و دامن از حرام‏

باب 78 در باره سكوت و سخن گفتن در جاى آنها و فضيلت خاموشى و ترك سخنان بيفايده‏

باب 79 در باره گفتار خوب و برخورد نيك با مردم و تفكر و انديشيدن در سخنان و آنچه كه انسان ميگويد

باب 80 در باره فكر و انديشيدن و پند و اندرز گرفتن از عبرت‏ها

باب 81 در باره شرم و حياء از خدا و شرم و حياء از مردم

باب 82 در باره سكون و آرامش و وقار و متانت و صدا را بلند نكردن است

باب 83 در باره انديشه و تدبير و احتياط و تحقيق و تامل در كارها و ترك لجاجت است

باب 84 در باره غيرت داشتن و شجاعت است‏

باب 85 در باره هيئت و خوبى قيافه و داشتن چهره خوب و نمايان شدن نشانه عبادت در سيماى انسان‏

باب 86 در باره اقتصاد و اعتدال در زندگى و نكوهش اسراف و مذمت زياده‏روى و كم‏روى است

باب 87 در باره سخاوت و جوانمردى و جود و بخشش است

باب 88 در باره كسى كه هنگام رغبت و علاقه و هنگام ترس و هنگام رضا و خوشنودى و هنگام غضب و شهوت بر خود مسلط باشد

باب 89 در باره اينكه بايد انسان در راه خدا و انجام وظيفه ملامت و سرزنش ديگران باكى نداشته و در امور دينى مداهنه و سازش نداشته باشد

باب 90 در باره عاقبت‏بخيرى و در باره اصلاح درون است

باب 91 در باره نام نيك و آنچه كه خدا در دل بندگان قرار ميدهد كه صالحين و خوبان را دوست داشته باشند و در باره كسى كه در مقام تحصيل رضاى الهى باشد گر چه موجب خشم و نارضايتى مردم باشد

باب 92 در باره حسن خلق و تفسير آيه شريفه إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ‏

باب 93 در باره حلم و عفو و بخشش و فرو بردن خشم و غضب است