پ1- داود رقى گويد: از امام صادق (ع) تفسير قول خداى تبارك و تعالى (101 سوره يونس): «بىنياز نكنند آيات و نذر قومى را كه ايمان ندارند» پرسيدم، فرمود: آيات ائمهاند و نذر همان پيغمبرانند (ع).پ 2- امام باقر (ع) در تفسير قول خداى عز و جل (42 سوره قمر):
«به همه آيات ما تكذيب كردند» فرمود: مقصود از آيات، اوصياء است.پ 3- ابى حمزه گويد: به امام باقر (ع) عرض كردم: قربانت، شيعه از شما تفسير اين آيه را مىخواهد (1 سوره نبأ): «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ»: از چه از هم مىپرسند از خبرى بزرگ» فرمود: اختيار با من است، اگر بخواهم به آنها خبر مىدهم و اگر بخواهم خبر نمىدهم، سپس فرمود: ولى من به تو از تفسيرش خبر مىدهم، گفتم: «عَمَّ يَتَساءَلُونَ» گويد: فرمود: اين در باره امير
المؤمنين است، امير المؤمنين (ع) مىفرمود: براى خدا عز و جل آيهاى از من بزرگتر نيست و براى خدا نبأى نيست كه از من اعظم باشد.
